JAARVERSLAG 2008 - Alamire Foundation

3.3.3.2. Huis van de Polyfonie
Projectverantwoordelijke Bart DEMUYT
46
Jaarverslag 2008
Leuven wordt als stad gekenmerkt door zowel stabiliteit als beweging. Het is een eeuwenoude stad met een
boeiende geschiedenis en een universiteit van wereldniveau. En toch wordt het verhaal van Leuven voor een
deel geschreven door relatief korte generaties van steeds andere mensen. Jonge mensen vaak, en afkomstig
van alle continenten. Dat laatste maakt van Leuven ook een multiculturele stad waar de hele wereld mekaar
kan ontmoeten.
Een van de grote uitdagingen van de academische wereld in het algemeen en de Alamire Foundation in het
bijzonder is precies die oude wereld van research en onderzoek te verbinden met de stad en haar bewoners
hier en nu. Bovendien is het moment gunstig om Leuven te verrijken met een nieuwe instelling die garant kan
staan voor onderzoek én cultuurbeleving op een niveau de alma mater waardig. Die instelling noemen we het
“Huis van de Polyfonie”.
Polyfonie is letterlijk meer‐stemmigheid, en in die zin gebruiken we ook het woord. Dat impliceert inderdaad
aandacht voor de muziek uit de lage landen van de 15 de en 16 de eeuw, maar ook alle meerstemmige, gelaagde
vocale muziek van de volgende eeuwen, tot en met nu.
Het Huis van de Polyfonie is een echte ontmoetingsplek waar musici mekaar kunnen ontmoeten: zangers,
instrumentalisten, dirigenten... Gelijkgestemde zielen, of mensen die van mening verschillen maar wel allen
integer en authentiek bezig met muziek. Vlaanderen is bijzonder rijk aan uitvoerders, en hier zou een
uitgelezen plek zijn om ze allen aan bod te laten komen, in alle openheid, voor een geïnteresseerd,
geïnformeerd en breeddenkend publiek. Maar ook collega’s uit de architectuur, de museale context, de dans
zelfs kunnen hen vervoegen en mekaar ontmoeten rond de meerstemmige muziek. Op die manier is het Huis
ook een laboratorium waar onderzoek plaatsvindt en ‐ waarom niet ‐ uitvindingen gedaan worden. Maar niet
elk onderzoek moet tot een vondst leiden, vaak is het proces op zich al bijzonder waardevol door de
confrontatie van verschillende ideeën. Het Huis kan ook een tentoonstellingsplek zijn, permanent of tijdelijk.
Polyfonie was altijd ingebed in een bredere culturele context en het opnieuw zichtbaar maken van die context
kan nieuw licht werpen op de “onzichtbare” muziek. Ten slotte kan het huis ook een documentatiecentrum,
een bibliotheek zijn waar de collectie opgebouwd wordt vanuit een unieke filosofie. Leuven zou zo een uniek
centrum van de polyfonie worden, nergens ter wereld namelijk is er die verweving van praxis en wetenschap.
De basis is gelegd voor samenwerking met collega’s die op een historisch verantwoorde manier omgaan met
het muzikale erfgoed, bijvoorbeeld AMUZ uit Antwerpen, maar evengoed met het buitenland. Leuven is
uitermate geschikt om meteen internationale contacten te leggen, door de aanwezigheid van de universiteit en
een potentieel publiek dat snakt naar cultuur en uitvoerders van het hoogste niveau. En het Huis van de
Polyfonie wil absoluut de muur tussen wetenschap en publiek slopen.
Op middellange termijn kan het Huis van de Polyfonie een permanent onderdak vinden in de Abdij van ‘t Park
in Heverlee. In dat gebouw gewijd aan de stilte en de religieuze kunst zal de polyfonie een logische en
organische habitat vinden.
In dit alles wil de Alamire Foundation een katalysator en spil zijn. De Foundation zorgt voor het initiatief, de
impuls die andere mensen en organisaties in beweging zet. Door voeling te houden met zowel de wereld van
het onderzoek als de wereld van de uitvoerders van polyfone muziek beschikt de Alamire Foundation over een
unieke knowhow en positie om impulsen te ontvangen van en door te geven aan beide werelden die nu spijtig
genoeg nog een grotendeels gescheiden bestaan leiden.