DIABETES MELLITUS VRM COPD EN ASTMA

Grafiek 4. Percentage COPD-patiënten bij wie de longfunctie is bepaald
Het jaarlijks bepalen van de longfunctie heeft lange tijd een vast onderdeel uitgemaakt van de
zorg voor de COPD-patiënt. Omdat het meten van de longfunctie – zeker bij COPD-patiënten
die weinig ziektelast hebben of gestopt zijn met roken - niet bijdraagt aan de kwaliteit van leven
is dit niet langer standaard onderdeel van de zorg. Per patiënt moet bekeken worden of het doen
van spirometrie zinvol is ter bepaling van ziektelast en behandeling. In 2015 werd bij 68% van de
patiënten minstens eenmaal spirometrie verricht, gelijk aan 2014. De verwachting is dat deze
indicator als zodanig in de nabije toekomst zal verdwijnen.
Grafiek 5. Percentage COPD-patiënten bij wie het functioneren (MRC/CCQ) is vastgelegd
Vragenlijsten als de CCQ en MRC zijn valide methoden om inzicht te krijgen in het functioneren
van de patiënt. Ze geven een goed beeld van de symptomen, de functionele beperkingen en de
stemming/angst (CCQ) en de (on)mogelijkheden ten gevolge van kortademigheid (MRC).
Een goede indruk van dit functioneren van de patiënt is belangrijk om zo te kunnen constateren
waar de zorg voor de individuele patiënt in de spreekkamer uit moet bestaan. De CCQ is de basis
van de ziektelastmeting, bepalend voor het verdere beleid. Het is verheugend te constateren dat
vragen naar en vastleggen van het functioneren bij 78% van de COPD-patiënten is gebeurd (in
2014 70%). Dit moet een vast onderdeel van de begeleiding zijn, een score van 90% moet in de
toekomst haalbaar zijn.
Grafiek 6. Percentage COPD-patiënten bij wie de mate van bewegen gecontroleerd is
Voldoende bewegen is – na het stoppen met roken - de belangrijkste behandeling bij mensen
met COPD. Het is daarvoor essentieel om een indruk te hebben van het beweeggedrag van de
patiënt. Bewegen is noodzakelijk om voldoende spierkracht te behouden, draagt bij aan de
conditie van de patiënt en verhoogt de kwaliteit van leven. Bij ruim 75% van de patiënten is over
het bewegen gesproken, een stijging ten opzichte van 2014 (70%). Het is aannemelijk dat de
praktijkondersteuner bij dit gesprek ook een beweegadvies geeft, zeker bij die mensen die niet
voldoen aan de Nationale Beweegnorm. Dat deze mensen baat kunnen hebben bij
fysiotherapeutische begeleiding is wetenschappelijk aangetoond. Toch blijft de niet toereikende
vergoeding voor veel mensen een struikelblok en dienen pogingen om deze zorg zonder
belemmering vergoed te krijgen toegejuicht te worden.
Grafiek 7. Percentage COPD-patiënten bij wie het rookgedrag is vastgelegd
Roken staat centraal in het ontstaan van de ziekte COPD en is de belangrijkste veroorzaker van
achteruitgang van de longfunctie. Het verhoogt de kans op het krijgen van exacerbaties,
verlaagt de kwaliteit van leven en draagt bij aan relevante comorbiditeit. Hoewel COPDpatiënten
het nog wel eens vervelend vinden dat er “altijd maar weer over het roken” gesproken
wordt, mag dit onderdeel niet overgeslagen worden in de begeleiding. Ook bij patiënten die
gestopt zijn met roken moet minimaal 1x per jaar gevraagd worden naar hun rookgedrag. In
2015 is het rookgedrag bij 84% geregistreerd, een stijging van t.o.v. 2014 (80%). Hoewel deze
stijging een heugelijke toename laat zien zou verdere verbetering tot een percentage van 95%
mogelijk moeten zijn.
© InEen TRANSPARANTE KETENZORG RAPPORTAGE 2015 ZORGGROEPEN 36/92