Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

Schaiter kwam een stapje dichterbij en liet zijn stem dalen tot een
vertrouwelijk gefluister.
'. .. die twee boerinnen, wie waren dat?'
'Dat waren zusters van een van de meiden van de barones, ' zei
Michiel. 'Ze zijn van U ddel, bij Elspeet, weet je wel. Ze hadden
vandaag een bruiloft in Zwolle en de barones vond goed, dat ze
met haar tilbury werden gehaald. Toen heeft Aaltje aan mij gevraagd
of ik het wilde doen.'
'Zo,' zei Schaiter. 'En moest Aaltje niet mee naar de bruiloft?'
'Jazeker. Ze is ook meegegaan.'
'Dan is het wel gek dat ik haar vanmorgen aan deze kant van de
Ijssel tegenkwam.'
Michiel verschoot van kleur.
'Dan eh, dan is ze zeker plotseling teruggeroepen.' stotterde hij.
Schaf ter keek naar de lucht.
'Die zusters van Aaltje waren niet toevallig een paar verklede mannen?'
informeerde hij langs zijn neus weg.
'Welnee, hoe komt u daar nou bij,' zei Michiel en hij probeerde het
zo verontwaardigd mogelijk te laten klinken.
'0, ik dacht maar zo. Het gezicht van de ene leek nogal mannelijk.'
'Ik moet er weer 's vandoor,' zei Michiel.
'Luister eens,' zei Schaf ter, 'je kunt mij gerust in vertrouwen nemen.
Ze zeggen wel van me dat ik fout ben, maar daar is niks van waar.
Ik moet ook een paar mensen over de Ijssel zien te krijgen. Als jij
een manier weet, zeg het me dan. Ik zweer je, dat ik er geen misbruik
van zal maken.'
De rillingen liepen Michiel over de rug. Dat die man zó brutaal
was.
'Ik weet niet waar u het over hebt. Ik ken geen maniertjes. Twee
vrouwen uit Uddel waren het, verder niks. En ik snap ook niet wat
je er eigenlijk mee te maken hebt. Goeiendag.'
Met grote passen liep hij weg. Hij verprutste ook altijd alles.
Alles. Wat moest hij nou weer doen ?
Nog diezelfde middag werd veerman Van Dijk gevangengenomen.
88