Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

'Ook voor uw, eh, is het uw vader?'
'Inderdaad. Vergeef me dat we ons nog niet hebben voorgesteld.
Ik heet . .. (hij aarzelde even) ik heet De Groot, en dit is mijn zoon
David.'
'Ik ben mevrouw Van Beusekom en dit is Michiel.'
'Aangenaam kennis te maken,' zei meneer De Groot.
'Het klimmen was voor mijn vader niet zo gemakkelijk,' vatte David
de draad van het gesprek weer op. Maar hij heeft het toch voor
elkaar gekregen.'
'U hebt een groot risico genomen,' zei mevrouw Van Beusekom
nadenkend. 'Had u er zoveel belang bij om te ontvluchten dat u uw
leven ervoor op het spel wilde zetten?'
Michiel keek de heren De Groot aandachtig aan. Beiden waren
vrij klein, de jongen was donker, de vader grijs. Bij de oude meneer
De Groot meende hij een licht accent te bespeuren.
Mevrouw Van Beusekom borg haar pleisters en gaasjes weg.
'Zo kunt u er weer een beetje beter tegen, meneer Polak, eh . ..
De Groot, bedoel ik,' zei ze.
Beide mannen kleurden hevig. Ook Michiel kreeg er een kleur van.
Polak is een typisch joodse naam. Blijkbaar dacht zijn moeder dat
ze joden waren, en liet ze dat merken via een opzettelijke verspreking.
Maar ach, natuurlijk, ze had gelijk. De mannen zagen er
joods uit en het verklaarde ook dat ze hadden durven ontvluchten .
. Ze moesten wel. Wat stond hun te wachten als de Duitsers erachter
kwamen dat ze joden waren ?
De oudere meneer keek mevrouw Van Beusekom hulpeloos aan.
'U hebt het begrepen,' stamelde hij.
'Dat was niet zo moeilijk. U ziet er niet bepaald uit alsof u De Groot
heet.
'We heten Kleerkoper. We zullen onmiddellijk vertrekken. Door
onze aanwezigheid bent u in groot gevaar, in levensgevaar. Kom,
David.'
Ze stonden beiden op en liepen naar de deur.
'En waar had u gedacht naar toe te gaan, meneer Kleerkoper,'
vroeg mevrouw Van Beusekom rustig.
69