Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

mijn oudste zoon. Hij is geen vriend van de Duitsers.'
'Bepaald niet,' zei Michiel.
'Deze heren, Michiel, zijn vannacht ontsnapt uit het kamp. Ze zijn
naar het dorp geslopen en hebben op goed geluk bij ons tegen de
ruiten getikt.'
'Heel zachtjes,' zei de oudste man verontschuldigend.
'Ik sliep niet, u hoeft zich niet te verontschuldigen.'
'Wij brengen u in gevaar door onze aanwezigheid.'
'Niet zo'n groot gevaar, lijkt me. U bent toch alleen tewerkgestelden,
u bent toch geen politieke gevangenen?'
De mannen zwegen.
'Was het moeilijk om te ontvluchten?' vroeg Michiel.
'Dat ging nogal,' zei de jonge man. 'Er zijn te veel gevangenen en
te weinig bewakers. Het kamp is niet met prikkeldraad afgezet,
alleen met gaas. Maar ja, onze Duitse vrienden hebben andere
methoden om ontvluchten onaantrekkelijk te maken. Aan het eind
van de middag, toen we nog maar net binnen waren, klom een
man over het gaas en rende weg langs de spoorlijn. Hij had· pech.
Hij liep in de armen van een patrouille. Weet je wat ze hebben
gedaan? Ze hebben hem een schop gegeven.'
'Een schop? Onder zijn achterwerk?'
'Was het maar waar. Een spade, bedoel ik. Hij moest een gat graven,
in de berm, net buiten het kamp. Toen het klaar was, moest
hij op de rand gaan liggen. Wij konden het duidelijk zien. Het was
afschuwelijk. De SS-officier, die er al die tijd bij had gestaan, trok
zijn revolver en schoot hem in zijn nek, achteloos, alsof hij een mug
doodsloeg. Daarna duwde hij hem met zijn voet in het gat. Hij liet
twee van ons komen om het gat dicht te gooien. "Zo doen we met
mensen die onze gastvrijheid niet op prijs stellen," zei hij en liep
weg, zwiepend met een stok je.'
Mevrouw Van Beusekom wreef met de achterkant van haar hand
langs haar ogen.
'En toch hebt u durven ontvluchten?' zei Michiel.
'Vannacht, in het donker. Het was gemakkelijk om over het gaas
te klimmen.'
68