Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

je onnozelste gezicht.' De bewakers kwamen dan op hèm af, omdat
hij de koffer vast had.
'Ach was, Mensch, ich lebe hier,' gromde meneer Koster. 'Wij hebben
ook koffers, wat dacht je wel.'
Ze hadden geen tijd om het uit te zoeken en lieten het maar zo.
Meneer Koster stuurde de eigenaar van de koffer met die koffer het
huis in en koos een volgend slachtoffer voor zijn bevrijdingsdrift.
Nou, slachtoffer ... beschermeling kun je beter zeggen. Zo bevrijdde
hij er vijf. Een mooie prestatie.
Zesduizend Rotterdamse jongens en mannen trokken zo, uitgeput
door de lange mars, door het dorp en verdwenen in de kazerne aan
de spoorlijn om er de nacht door te brengen. Later bleek dat ze verscheidene
dagen zouden blijven.
Die nacht werd Michiel wakker omdat hij iets in huis meende te
horen. Verbeeldde hij het zich? Het was weer stil. Nee, wacht
eens, werd daar niet zachtjes beneden een deur dichtgedaan? Was
er iemand op ? Zeker zijn moeder of Erica die even uit bed was.
Met een ruk gooide hij zich op zijn andere zij om weer te gaan
slapen. Maar hij kon de slaap niet vatten. Iets in hem zei dat er wat
ongewoons aan de hand was. Inbrekers?
Resoluut stapte hij op het koude zeil. Je bent de man in huis of
je bent het niet. Snel, maar zonder gerucht te maken, liep hij naar
beneden. De derde tree van onderen overslaan, want die kraakt.
Juist. Hij bleef staan en luisterde. Uit de kamer kwam een zacht
gebrom van mannenstemmen. Wel hier en gunder. Met kloppend
hart maar zonder te aarzelen, gooide hij de huiskamerdeur open.
In de kamer brandden vier kaarsen. Er zaten twee vreemde mannen,
een jonge en een oudere. Michiels moeder zat op de grond en
verbond de voeten van de oudste man. Dat was hard nodig, zag
Michiel in een oogopslag. De voeten waren rauw en ontveld. Het
was duidelijk dat de mannen zich wezenloos schrokken toen de
deur openging. De jongste vloog overeind en rende naar de tuindeuren.
De oudste zat verstijfd van schrik recht overeind en kon even
geen ademhalen.
'Er is geen reden voor paniek, heren,' zei Michiels moeder. 'Dit is
67