Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

Hij deed de brief in e,en enveloppe en sloop door de nacht naar het
huis van de familie Knopper. Het raam van de woonkamer was
donker. Verduisterd met zwart papier, wist Michiel. Zachtjes tikte
hij tegen de ruit. Even later ging de voordeur op een kier open tIl
mevrouw Knopper fluisterde gejaagd :
'Dirk?'
'Nee, nee, ik. ben het,' zei Michiel.
'0, ben jij het,' Het klonk teleurgesteld. 'Ik dacht even . .. '
'Neem me niet kwalijk.'
'Ach nee, mijn jongen. Jullie zitten natuurlijk ook vreselijk in de
zorg, net als wij. Wat kan ik voor je doen?'
'Ik heb een brief voor de commandant van de kazerne. U hebt
toch officieren ingekwartierd? Zou u niet willen vragen of zij de
brief voor me willen bezorgen?'
'Ik weet het niet,' weifelde mevrouw Knopper. 'Wanneer moet de
commandant die brief hebben?'
'Vóór morgenochtend. Vóórdat ze morgenochtend . .. '
'Geef hem maar. Ik zal het proberen. Als je even wacht .. .'
Ze verdween naar boven. Michiel hoorde in de verte wat gepraat
en daarna kwam ze weer beneden.
'Hij zal het doen. Hij gaat morgenochtend om zes uur naar de
kazerne.'
'Dank u wel, mevrouw Knopper. Hebt u niets van Dirk gehoord?'
'Geen woord.'
'Goedenavond.'
'Slaap wel, Michiel.'
'Waar ben je geweest?' vroeg mevrouw. Van Beusekom. Michiel
vertelde wat hij had gedaan. Zijn moeder streek over zij n korte haar.
'Moge het helpen. Kom, jongens, we moesten proberen wat te
slapen.'
'Orunogelijk,' zei Erica.
'Laten we toch wat gaan liggen. Slaap je niet dan rust je toch.'
Ze gingen naar hun kamers. Een haH uur later lagen ze alle drie in
bed en staarden met wijdopen ogen in de duisternis.
/
60