Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

voor zich uit zat te staren .
'Ik ga erheen,' zei ze.
'Waarheen. Naar de kazerne?'
'Naar de commandant. Ik heb hem tweemaal ontmoet. Hij leek een
vrij correcte kerel. Ik zal hem smeken deze zinloze moord niet te
begaan.'
'Zal ik het doen?' vroeg Michiel.
'Nee, het lijkt me beter dat ik ga.'
Ze had gelijk, wist Michiel. Natuurlijk zou zijn moeder, als vrouw
van de burgemeester, veel meer indruk maken dan hij als blaag
van zestien.
Mevrouw Van Beusekom kleedde zich in haar donkerblauwe
mantelpakje. Ze poederde de wallen onder haar ogen zo goed mogelijk
weg en vertrok naar de kazerne. Michiel keek haar na. Hij
had grote bewondering voor haar. Wat kon hij' doen? Hij moest
nadenken, rustig nadenken. Wie kon die soldaat om zeep hebben
geholpen? Ja, hoe vond je dat nu uit. 't Kon wel gedaan zijn door
/ iemand uit . een ander dorp, door stropers of zo, die betrapt waren
of uit schrik hadden gehandeld .
.
Of zouden de jongens van het
ondergrondse verzet. .. Dat was toch ondenkbaar. Zo stom waren
ze niet. Iedereen wist dat het doden van een Duitser vreselijke maatregelen
van de Wehrmacht uitlokte. Toch was het mogelijk dat de
ondergrondse er iets van wist. Maar hij wist niet wie er in de ondergrondse
zaten, behalve dan Dirk en Bertus, en die zaten gevangen.
's Kijken, wie zou er waarschijnlijk inzitten? Michie1 liet de mannen
van het dorp aan zijn geestesoog voorbijtrekken. Van Dries Grotendorst
wist hij het bijna zeker. Maar Dries was zo'n onbesuisde.
Meester Postma ! Beslist. Michiel herinnerde zich de vierde klas van
de lagere sChool, waar meester Postma met zoveel vuur en vaderlandsliefde
had verteld over de Tachtigjarige Oorlog en de vrij ­
heidsdrang van de Nederlanders. Zijn vader had wel eens spottend
opgemerkt dat vrijheidsdrang niet alleen in Nederlandse harten
huisde, maar toch. .. Meester Postma zat vast in de ondergrondse
beweging. -
Michiel trok zijn versleten jekker aan en ging erheen. Ach wat,
53