Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

toch ook wel een briefje in Engeland kunnen krijgen? En toch ...
het betekende dat hij, na Erica, wéér iemand in vertrouwen moest
nemen.
Maar ja, Jack hield aan, en al gauw kwam het moment dat hij
door de knieën ging en zei:
'Schrijf het briefje dan maar. En zet er vooral niets in wat een
aanwijzing kan zijn voor waar je bent.'
'Oké,' zei Jack, en hij schreef dat hij springlevend was en niet in
handen van de Duitsers en dat hij een beetje gewond was maar
niet erg en dat er voor zijn moeder geen enkele reden was om zich
zorgen te maken en dat hij prima verzorgd werd door een aardige
jongen (a fine y oung man) van zestien jaar. Dat laatste was erg
vleiend, vond Michiel, maar het was nergens voor nodig, dus het
moest er uit. En of Jack nou hoog of laag sprong (met het oog op
het gips sprong hij helemaal niet), de brief moest over.
Twee dagen later verscheen oom Ben in huize Van Beusekom.
Michiel lokte hem mee voor een wandelingetje en zei:
U hebt me indertijd verteld over ontsnappingswegen voor Engelse
militairen. Zou u een brief iIi Engeland kunnen krijgen?'
Oom Ben keek Michiel vorsend aan.
'Wat voor brief?'
'Van papier.'
Oom Ben grinnikte. Maar niet lang. Zijn gezicht werd ernstig. Hij
pakte Michiel bij zijn bovenarm en zei:
'Je wilt me toch niet zeggen dat je je met ondergrondse activiteiten
inlaat?'
'Nee. Een kennis van een broer van een kennis van me wil die brief
verstuurd hebben . Kunt u ervoor zorgen of niet?'
'Wie is die kennis die een broer heeft?'
'Niet dus,' esloot Michiel, die onder geen voorwaarde uitgehoord
wilde worden. 'Het wordt al aardig fris, vindt u niet?'
'Sakkerloot,' mompelde oom Ben, 'jij bent uit het juiste hout gesneden.
Geef maar op, die brief.'
Michiel haalde hem uit zijn zak.
'Alstublieft.'
47