Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

Erica het verband los te maken. Toen Michiel dat een week eerder
had gedaan, waren geregeld jammerklachten van Jack te horen
geweest, maar nu gaf hij geen kik. Kun je nagaan hoe goed ze is,
dacht Michiel met broederlijke trots. Hij had er geen idee van dat
een man niet kermt in de aanwezigheid van een mooi meisje, en
dat Erica een mooi meisje zou kunnen zijn, was helemáál nog nooit
bij hem opgekomen.
Intussen was Erica met een watje, dat ze steeds bevochtigde met eeq
doorzichtige vloeistof uit een flesje, de randen van de wond aan het
schoonmaken. Daarna bestrooide ze het rauwe vlees met een des
infecterend poeder en bedekte het geheel met een steriel stuk gaas.
Een schoon verband erom en Jack zag er heel wat piekfijner uit
dan een half uur tevoren. Hij keek echt gelukzalig en had kennelijk
moeite om niks te zeggen.
'Hoe lang zit dat been al in het gips?' vroeg Erica.
'Vijf weken,' zei Michiel. "t Moet nog drie weken blijven zitten.'
Erica knikte deskundig.
'Ik zal het eraf komen halen,' zei ze. 'Trouwens, het verband moet
minstens eenmaal per week vernieuwd worden. Volgende week
kom ik terug.'
Jack knikte enthousiast.
'Afmars,' zei Michiel humeurig. Hij vond dat er veel te veel gepraat
werd en de aankondiging van een vast bezoekschema stond hem
ook niet aan. Daar zou hij thuis wel n hartig woordje met Erica
over praten.
Ze vertrokken en zonder moeilijkheden. bereikten ze het ouderlijk
huis.
41edere week bezoeken, daar komt niks van in,' zei Michiel.
'Wat zei je?' vroeg Erica afwezig.
'Je gaat er niet nog eens heen.'
'Waarom niet? Heb ik het niet goed gedaan?'
'Jawel. Maar het is al gevaarlijk genoeg dat ik er geregeld naar toe
moet.'
'Goed hoor. Jij bent de baas.'
Michiel keek haar onderzoekend aan. Er lag een ernstige trek op
44