Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

uurt kwam, verstopte hij zijn fiets tussen de struiken en ging te voet
verder. Het bos stond roerloos in de herfstzon. Geen blaadje bewoog.
Geen slagen van houthakkers drongen door de stilte. Geraas
van auto's was niet te horen bij gebrek aan auto's. Alleen een paar
vogels lieten merken dat ze er waren.
Michiel keek zorgvuldig om zich heen, terwijl hij de jonge aanplant
naderde. Allemachtig, hoe kwam hij daar door? De kleine sparren
stonden dicht op elkaar, zó dicht, d ... t hij eerst niet wist hoe hij
aan zijn tocht naar het midden moest beginnen. Wacht eens, dicht
bij de grond waren er rnjnder zijtakken. Hij moest proberen tussen
de stammetjes door te kruipen.
't Werd een moeizame bedoening, die hem heel wat schrammen
aan armen en gezicht opleverde. Van tijd tot tijd ging hij voorzichtig
staan, keek gespannen om zich heen of er iemand in de buurt
was, en corrigeerde dan zijn richting. Hij vorderde, al was het
langzaam. Voor zover hij kon nagaan was hij nu vrijwel midden
in het vak. Waar was die schuilplaats nou? Behoedzaam sloo p hij
verder. Maar hoe omzichtig hij ook te werk ging, er kraakten toch
heel wat takjes.
'Don't move "
Hij schrok zich lam. De stem kwam van vlak bij. Zachtjes fluisterde
hij:
'Goed volk.'
Waarom hij dat nu zei, wist hij zelf niet. Zeker ergens gelezen, in
een Indianenboek. 0 nee, J annechien zei het altijd tegen haar
hond.
'Who are you?'
Dat betekende: 'Wie ben je,' wist hij van school.
'Dirks friend,' zei hij.
'Where is Dirk?'
Waar Dirk was? In de gevangenis.
'In prison.'
'eome closer,' beval de Engelsman, en Michiel gehoorzaamde door
in de richting van de stem te kruipen.
Al gauw zag hij nu een schuin naar beneden lopende gang. Tegen de
34