Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

eest net zo lang met hun geweerkolven geslagen tot 'ie los moest
laten. 't Is nog een wonder dat ze 'm niet doodgeschoten hebben.'
Michiel voelde zich miserabel.
'Was het gisteravond, zei je, Jannechien?'
'Om een uur of half vijf.'
Michiel dacht na. 't Moest toeval zijn. Schaf ter koh onmogelijk iets
geraden hebben. Hoe laat was hij hem de tweede keer tegengekomen?
Een uur of vier? Het kon er niks mee te maken hebben.
'Zeg, Jannechien, heb je ook gezien of ze bij andere boerderijen
zijn geweest? Of hadden ze het alleen op jullie gemunt?'
'Allenig op ons,' dacht ik. 'Ze kwamen regelrecht hier op an rijen
met die smerige rotwagens van ze. En weet je, Michiel, as Bertus
wat gedaan het - ik weet er niks van hoor - maar as 'ie wat gedaan
het, is 'ie verraaien.'
'Hoe weet je dat?' schrok Michiel.
'Gisteravond, toen 'ie weg was, toen was ik zo overstuur, hè, toen
ben ik naar me zuster gefietst, je weet wel, die met 'Endik den Otter
getrouwd is. Ze wonen op de hoek van de straatweg en het Drikusmanswegje
"dat hier op an gaat.'
'Ja, ik ken ze wel.'
'Nou, ik kom daar, aardig overstuur, zoals ik al zei, en ik vertel dat
ze Bertus gehaald hebben, en daar zegt me zuster: "Verrek, meid,
was dat om half vijf zo'n bietje? Dan heb ik ze met die twee auto's
hier het Drikusmanswegje in zien draaien. As ik geweten had dat
die naar jullie toegingen !" "Wat ha je dan gedaan," vroeg ik. "Ja,
niks eigenlijk," zee ze.'
'Je had het over verraad, Jannechien. Wat heeft dat met verraad
te maken?'
'0 ja, me zuster zei dat die auto's eerst stilstonden op de straatweg,
en een van die kerels stond te praten met iemand van hier, en toen
ze uitgepraat waren rejen ze het Drikusmanswegje in, regelrecht op
ons an. En die vent had gewézen, met z'n arm.'
'Wie was dat, die man van hier met wie ze stonden te praten?'
'Ja, hoe heet die vent ook weer. Hij het zo'n bleek smoelwerk en hij
fietst altied rond. '
29