Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

en Japan heeft zich overgegeven. De gehavende wereld kan nu zijn
wonden gaan likken.
Op een avond maken Michiel en Dirk een wandelingetje door het
dorp. Het gaat langzaam. Dirks rechtervoet zit in het gips. In het
ziekenhuis zijn z'n tenen opnieuw gebroken en rechtgezet, deze keer
onder narcose. Als het resultaat goed is, zullen ze daarna de linker
doen. Er is goede hoop dat hij over een jaar weer normaal zal kunnen
lopen. Nu gaat het nog voetje voor voetje, met een stok.
In de verte zien ze Gert Verkoren aankomen, een sportieve vent
van een jaar of vijfentwintig.
'Zie je Gert Verkoren daar?' vraagt Dirk.
'Jazeker. Wat is er met hem?'
'Hij was de derde man bij de overval op het distributiekantoor in
Lagezande.'
'De man die jij niet hebt verraden?' vraagt Michiel eerbiedig.
Dirk knikt.
Intussen is Gert dichter.bij gekomen.
'Dag Gert.'
'Ha, Dirk. Ha, Michiel.'
Hij blijft staan voor een praatje.
'Hoe gaat het met je voet, Dirk?'
'Best hoor. Volgend jaar doe ik weer mee aan de ronde van de
Vlank.'
'Als ik er niet was geweest, liep je hem dit jaar,' zegt Gert, 'en je
zou 'm nog winnen ook. Je weet niet hoe dankbaar ik je ben,
Dirk.'
'Da's wel goed,' zegt Dirk. 'Ik heb pech gehad en jij geluk, dat is
alles.'
Bescheiden aIs hij is verandert hij het onderwerp van gesprek.
'Zeg, Gert, wat heb je daar een mooie bloes aan.'
'Mooi hè? Heeft m'n meisje gemaakt van parachutezij. Ik heb een
keer een dooie mof gevonden die in een Engelse parachute was gewikkeld.
Aan die mof had ik geen behoefte, dat snap je, maar aan
de parachute wel.'
Michiel spert zijn mond open, maar er komt geen geluid uit. Dirk
160