You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
van Michiel en meneer Postma af waren. Grote gaten <strong>in</strong> de grond<br />
gaven de plaats aan waar ze hadden gestaan .<br />
Een boom lag half<br />
over de weg. Drie huizen waren veranderd <strong>in</strong> pu<strong>in</strong>hopen. De ravage<br />
was vreselijk.<br />
Toen het geluid van de ontploff<strong>in</strong>gen was uitgestorven, kwamen<br />
Michiel en meneer Postma bleek omhoog uit hun schuilplaatsen. Ben<br />
van Hierden was weggevaagd van de aardbodem, zó grondig opgeruimd<br />
dat het moeilijk zou zijn nog iets van hem te v<strong>in</strong>den om te<br />
begraven. Van alle kanten kwamen de mensen aanlopen. Ze drongen<br />
de rokende pu<strong>in</strong>hopen b<strong>in</strong>nen om te kijken of er overlevenden<br />
waren. Michiel wilde zich bij hen voegen, maar meneer Postma zei:<br />
'We moeten maken dat we wegkomen . Er is hulp genoeg.'<br />
'Waarom? Van Hierden is toch dood?'<br />
'Om onze wapens. Als ze ons aanhouden en fouilleren zijn we er<br />
geweest.'<br />
'0 ja.'<br />
Ze g<strong>in</strong>gen ieder huns weegs. Meneer Postma naar huis, Michiel<br />
naar het hol 'om Jack en Dirk het pistool terug te brengen en verslag<br />
te doen van wat er was gebeurd. Ondanks de schrik door de<br />
ontploff<strong>in</strong>g voelde hij zich opgelucht. Ben van Hierden zou geen<br />
kwaad meer kunnen doen. Maar hij was wel moe. Moe van het<br />
gevaar en de spann<strong>in</strong>g, van de angst en de verantwoordelijkheid.<br />
Wanneer, wanneer was die vreselijke oorlog nu eens voorbij?<br />
155
Change language