Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

'Jij mag het doen,' zei Jack na een tijdje. 'Jij hebt het meest door
hem geleden. '
'Màg het doen? Doe jij het alsjeblieft. Jij bent een militair.'
'Nee,' zei Jàck luchtig, 'dat was geen onderdeel van de opleiding.'
'Kunnen we hem niet overdragen aan de ondergrondse?' stelde
Michiel voor. " Laat meneer Postma beslissen wat er moet gebeuren.'
Daar moest Dirk even over nadenken.
'Hoe spelen we hem in handen van de ondergrondse? Hoe overtuigen
we hen ervan dat hij een verrader is? Lopen we niet een onnodig
risico door er anderen in te mengen?'
Ze kwamen er niet uit. Jack vond, dat ook Erica's mening gevraagd
moest worden. Ten slotte besloten ze er een nachtje over te slapen.
Van Hierden kon wel geboeid in het hol blijven, al werd de ruimte
voor drie man wel klein.
'Och,' zei Jack, 'in een cockpit is het ook zo ruim niet. En waar zou
ik nu zijn als Michiel minder hard had kunnen fietsen?'
'Tot morgen,' zei Michiel. 'Ik zal Erica inlichten.'
Hij kroop door het sparrenbos, vond zijn fiets en reed naar huis.
Bij alle bitterheid voelde hij zich opgelucht, omdat de onzekerheid,
de raadsels, waren opgelost. Hij begreep nu ook hoe Ben van
Hierden zo snel een brief van Jack's moeder had kunnen organiseren.
Hij had de Duitsers natuurlijk gezegd dat het Rode Kruis
geen strobreed in de weg mocht worden gelegd, zodat Michiel onder
de indruk zou komen van zijn relaties. GO, en juist door die snelle
briefwisseling met Jacks moeder had hij zo'n groot vertrouwen in
oom Ben gekregen.
Nog één vraag dreinde door in zijn hoofd. Die ging over het gebouwtje
van het Groene Kruis. Hoe had Schaf ter geweten dat
Michiel het briefje had geschreven? Hij schudde zijn hoofd. Hoe
hij ook nadacht, dat begreep hij niet.
148