Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

Michiel praat wartaal. Ik heb vier jaar in het verzet gezeten:
'Dat zal best,' hoonde Michiel. 'Vier jaar zo'n judas in je eigen gelederen.
Wat zal dat een slachtoffers hebben gekost.'
'Geloof hem niet,' zei oom Ben tegen Jack, die de verdachte met
het pistool tot grotere spoed maande.
'Als ik één persoon op deze wereld vertrouw, dan' het is Michiel,'
zei Jack. 'Hupsa, doorlopen:
Oom Ben verdubbelde zijn protesten, toen hij op zijn buik tussen
de stammetjes door moest, maar het hielp hem niet. De verbazing
van Dirk, toen ze het hol bereikten, was groot.
'Het schijnt dat we hebben hier je verrader,' zei Jack. 'Alsjeblieft,
voor jou, helemaal compleet.'
Hij overhandigde Dirk het pistool.
'Ik heb die man nog nooit gezien,' zei oom Ben.
'Dat klopt,' aarzelde Dirk.
'Hij heeft je toch verraden,' gromde Michiel.
'Nonsens,' zei oom Ben.
'Waarom doorzoeken wij zijn zakken niet?' stelde Michiel voor.
'Goed idee!'
Oom Ben protesteerde heftig, maar daar trokken de drie jongemannen
zich weinig van aan. En toen kwamen ze te voorschijn, de
bewijzen. Een kaart die de houder recht gaf op Duitse militaire
voertuigen mee te rijden. Een lijstje telefoonnummers van Duitse
autoriteiten. Een brief van een Duitse vriendin in Hannover. En
als klapstuk een brief van de SS, waarin de geachte heer Van
Hierden werd uitgenodigd om de Engelse piloot af te leveren in de
kazerne van de Vlank.
'Heet 'ie Van Hierden?' vroeg Jack belangstellend.
'Ben van Hierden. Mijn zogenaamde oom. AI sinds jaar en dag een
dikke vriend van mijn ouders. Ik zal hem mijn leven lang niet meer
met oom àanspreken.'
"t Is natuurlijk de vraag,' fluisterde Dirk dreigend, 'of zijn leven
nog erg lang zal zijn!
De heer Ben van Hierden veegde met de achterkant van zijn hand
het zweet van zijn voorhoofd.
143