Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

was. Als hij alsjeblieft maar op tijd was. Op zijn rammelende banden
racete hij over de straatweg, miste op een haar na een oude
dame die een poppenwagen voortduwde, ontweek de mestwagen
van Coenen en stoof de Damakkerweg op. Geen tijd nu voor voorzichtigheid,
voor opletten dat niemand hem zag. Dáár was het Dagdaler
Bos. Waren ze er nog? Zijn verstand werkte snel; helder alsof
hij het al eens in een film had gezien bedacht hij, wat hij moest doen.
Met volle vaart nam hij de bocht naar links, het bospad in. En
daar botste hij bijna tegen oom Ben en Jack op.
'Michiel, wat is er,' riep oom Ben verschrikt.
Michiel sprong van de fiets en greep Jack bij een arm.
'Jack, heb je het pistool bij je?'
'Jawel, wat is daarmee?'
'Geef het eens gauw.'
Verbaasd trok Jack het pistool te voorschijn van onder zijn jas.
Michiel rukte het hem haast uit de handen. Hij haalde de veiligheidspal
over, wat hij in het hol van Jack had geleerd, en richtte het
wapen op oom Ben.
'Handen omhoog,' riep hij schel.
'Wat zullen we nou hebben,' zei oom Ben en ook Jack maakte verbaasde
geluidjes door zijn neus .
'Deze man is de verrader,' hijgde Michiel. 'Hij heeft Dirk verraden
en de barones en Bertus Hardhorend en hij zou nu met jou, Jack,
regelrecht naar de Duitse kazerne zijn gewandeld.'
'J è bent gek,' zei oom Ben.
'Ik wás gek,' zei Michiel, 'maar nu ben ik het niet meer.'
'Als we eens teruggingen naar het hol?'· stelde Jack voor. 'Het lijkt
me hier niet zo veilig. Geef mij dat pistool maar, ik was in de opleiding
kampioen pistoolschieten van de compagnie.'
'Als je belooft dat je hem goed onder schot houdt.'
'Nou en of.'
Jack gaf oom Ben een duw en beduidde met een hoofdknik dat hij
moest gaan lopen in de richting waar ze vandaan waren gekomen.
Gelukkig was er behalve hen niemand in het bos te bekennen.
'Ik protesteer,' zei oom Ben. 'Ik wens niet zo behandeld te worden.
142