You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
keek hij op de kerkklok. De m<strong>in</strong>uten kropen. Nu moesten oom Ben<br />
en Erica wel bij het sparrenveldje zijn, zo langzamerhand. Nou nee,<br />
nog niet eigenlijk. De aprilzon scheen warm <strong>in</strong> zijn nek. Hij legde<br />
de bijl ap de grond en g<strong>in</strong>g op het hakblok zitten, zijn rug geleund<br />
tegen de schuur. De vermoeidheid van een w<strong>in</strong>ter vol spann<strong>in</strong>g en<br />
hard werken kroop omhoog <strong>in</strong> zijn lichaam. De verantwoordelijkheid<br />
voor Jack was hij nu kwijt. Een geruststellende gedachte. Een<br />
gemis toch ook.<br />
Hij sloot zijn ogen en keerde zijn gezicht naar de zon. Heerlijk, die<br />
warmte. Doezelde hij even weg? Hij schrok <strong>in</strong>eens op toen hij het<br />
stemmetje van Jochem hoorde. Vlakbij was die stem, alsof er <strong>in</strong><br />
zijn oor getoeterd werd. Het duurde even voor hij zich realiseerde,<br />
waar het geluid vandaan kwam. Uit de schuur. De plank waartegen<br />
hij zijn hoofd leunde, week een beetje. Daardoor was er een spleet<br />
tussen deze plank en die eronder. Op het eerste gezicht zag je die<br />
spleet niet, omdat de planken elkaar een beetje overlapten. Blijkbaar<br />
sprak Jochem tegen moeder - hij kon het woordelijk volgen.<br />
'Ik hèb hier al gezocht,' zeurde Jochem. 'Hij is hier niet.'<br />
'Heb je hier wel gespeeld?' vroeg zijn moeder.<br />
'Jawel. Wel een poosje.'<br />
'Ben je ook bij Joost geweest?' (Joost was z'n vriendje, die <strong>in</strong> het<br />
huis naast hen woonde. )<br />
'Dat weet ik niet meer. Gisteren wel, geloof ik.'<br />
'Nou, dan is je jas daar misschien. Laten we maar eens gaan<br />
vragen.'<br />
De stemmen stierven weg. Michiel was nog wat suf door zijn hazeslaapje,<br />
maar <strong>in</strong>eens verstrakte hij alsof hij door een beroerte werd<br />
getroffen. Alleen zijn ogen sperden zich wijder en wijder open. Dat<br />
geluid ... Die stemmen <strong>in</strong> de schuur ... De waarheid drong tot hem<br />
door, zó duidelijk, z6 zeker, dat er geen spoor van twijfel <strong>in</strong> hem<br />
achterbleef.<br />
Hij beet op de b<strong>in</strong>nenkant van zijn wang om de verlamm<strong>in</strong>g die<br />
hem had overvallen, te doorbreken. Toen sprong hij op en holde<br />
naar zijn "fiets. Met één zwaai sl<strong>in</strong>gerde hij zich op het zadel en<br />
fietste, fietste zoals hij nog nooit had gefietst. Als hij maar op tijd<br />
141
Change language