Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

waar hij vandaan komt, waar hij is neergestort, hoe hij tot nu toe
is verzorgd, wie hij kent, enzovoorts.'
'Ja,' zei Michiel aarzelend.
Zijn lang geoefende gewoonte om te zwijgen, om niets te vertellen
als het niet strikt nodig was, verzette zich ertegen, maar hij begreep
dat oom Bens verlangen redelijk was. Met tegenzin vertelde hij het
verhaal van Jack en Dirk ; dat Dirk de Duitser had gedood met een
kapmes verzweeg hij. Hij vertelde hoe Dirk de piloot ergens had
verborgen en verzorgd, hij vertelde van de brief en van Dirks arrestatie.
Daarna zijn eigen rol in de gebeurtenissen en die van
Erica.
Oom Ben legde een hand op zijn schouder.
'Mannenwerk,' zei hij. 'Ik ben trots op je.'
Michiel kleurde. Tot nu toe had hij voornamelijk nagedacht over de
fouten die hij maakte. Dat hij ook lof verdiende, was nooit bij hem
opgekomen.
'Waar is die schuilplaats?' vroeg oom Ben.
'Lijkt het u niet beter als ik dat pas vertel op het laatste moment, als
u zijn vlucht hebt georganiseerd? U zou opgepakt kunnen worden.
Hoe minder u dan weet hoe beter.'
Oom Ben glimlachte waarderend.
'Je bent opmerkelijk rijp voor je leeftijd, jongen,' zei hij. 'De meeste
mensen zijn kletsmajoors. Ze moeten met alle geweld hun doen en
laten aan iedereen vertellen. Een soort geldingsdrang, denk ik. Zelfverzekerde
mensen, sterke karakters, hebben dat niet nodig. Die
hebben genoeg aan zichzelf. Het applaus of de afkeuring van anderen
kunnen ze missen. Ik zal er meteen werk van maken. Jij
moet me daarbij helpen. Hoe is die piloot van je gekleed?'
'In de resten van zijn uniform en een zeer oud jasje. Vodden.'
'Hij moet een onopvallend pak aan hebben. Kun jij hem dat bezorgen?
Haal maar iets uit de klerenkast van je vader.'
Michiel knikte.
'Ik heb in mijn koffer een fototoestel,' vervolgde oom Ben. 'Kun je
fotograferen? Ik zal het je uitleggen. Ik moet namelijk een pasfoto
van hem hebben voor zijn valse persoonsbewijs.'
138