Oorlogswinter (Jan Terlouw) in pdf

zouden ze dan niet de conclusie moeten trekken dat die soldaat de
verliezer was geweest van een handgemeen met de piloot? Zo goed
ik kon heb ik een gat gegraven met m'n kapmes. Door alle boomwortels
kon ik het niet erg diep krijgen. Ik heb de Duitser in de
parachute erin gestopt en bedekt met een laagje aarde. Ik heb hem
niets afgenomen, behalve zijn pistool. Het is het pistool dat Jack
aan z'n riem heeft hangen.' .
'Ik heb niets gehoord van een parachute die bij het lijk is gevonden,'
zei Michiel.
'Misschien heeft iemand hem al eerder gevonden en de parachute
meegenomen,' dacht Erica. 'Je weet hoe gevraagd die parachutestof
is.'
'Dat zou kunnen,' zei MichieI.
'Ik heb al verteld hoe ik Jack in een koetsje naar een ondergedoken
dokter heb gebracht en daarna met grote moeite naar het hol heb
gesleept,' besloot Dirk zijn verhaal. 'Enkele weken later ben ik zelf
gevangengenomen.
Nu weten jue alles.
En ik ook.
Ik weet dat ik me toch had moeten aangeven.'
Er was toch iets tussen hen gekomen. Tussen Michiel en Dirk en
tussen Erica en Jack. Van 'schuld' kon ie niet meer spreken, na wat
Dirk had verteld. Je kon toch niet zeggen, als je redelijk was tenminste,
dat Jack of Dirk slecht hadden gehandeld. Jack al helemáál
niet. Die was er te slecht aan toe geweest om ergens weet van te
hebben. En Dirk ... , Dirk verdiende eigenlijk een medaille voor zijn
doortastend en moedig optreden, peinsde Michiel. En toch stond
nu tussen hén de dood van zijn vader. Alles wat mooi en edelmoedig
en heldhaf.tig lijkt aan de oorlog, dacht Michiel bitter, wordt op
de een of andere manier toch weer bedorven. Mijn vader had gelijk:
echte romantiek is er aan de oorlog niet te beleven.
Hij en Erica hadden, na de verhalen van Jack en Dirk, luidruchtig
verklaard dat er niks te veroordelen viel, dat ze niet zo onbeheerst
weg hadden mogen lopen, dat Dirk heel goed had gehandeld en
125