You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
trekken of ieder voor zich, toen er een Duitse patrouille langs kwam.<br />
Stom toeval. Er werd natuurlijk wel meer langs de spoorlijn gepatrouilleerd,<br />
maar dat ze nu net op dat moment en op die plek<br />
moesten langskomen ... Enf<strong>in</strong>, we hoorden ze aankomen en we doken<br />
<strong>in</strong> een greppel. Maar zij hadden kennelijk ook iets gehoord, want <strong>in</strong>eens<br />
schreeuwde één van die kerels :<br />
'Halt. Wachtwoord.'<br />
Hij had het amper gezegd of Krijn, een van ons, beg<strong>in</strong>t als een<br />
razende te schieten. Hij was vroeger commando of paratrooper<br />
geweest of zo iets en hij was zo handig geweest het mach<strong>in</strong>egewer<br />
van die mof uit de tre<strong>in</strong> mee te nemen . Bij het eerste salvo schoot<br />
hij er m<strong>in</strong>stens dri neer. De anderen g<strong>in</strong>gen meteen <strong>in</strong> dekk<strong>in</strong>g en<br />
begonnen terug te schieten. Behalve Krijn kon niemand van ons<br />
iets doen, behalve ons zo kle<strong>in</strong> mogelijk maken - we hadden geen<br />
wapens.<br />
'Smeer 'm,' schreeuwde Krijn. 'Ik hou ze wel bezig.'<br />
Toen zijn we weggeslopen, door de greppel, en we hebben allemaal<br />
een goed heenkomen gezocht, ieder voor zich. Nog een heel tijdje<br />
heb ik horen schieten. Of Krijn het er levend heeft afgebracht weet<br />
ik niet, maar het zou me niet verbazen, want hij leek me een vent die<br />
nog niet bang was voor de duvel en z'n ouwe moer, zo één die niet<br />
dood te krijgen is.<br />
Wat er verder is gebeurd, heb ik al verteld. Ik heb me een dag<br />
schuilgehouden <strong>in</strong> een houtwal en de nacht erna ben ik met grote<br />
moeite hierheen gekomen.'<br />
Het vertellen had Dirk vennoeid. Hij liet zich achterover op de<br />
bladeren zakken, de handen achter het hoofd.<br />
'Kun je nou haast niet lopen ?' vroeg Michiel.<br />
'Ik kan het nog wel zo'n beetje, anders was ik nooit vanaf Stroe<br />
hier gekomen. Na de oorlog kan de een of andere chirurg die tenen<br />
van me misschien wel weer goed krijgen . M'n ogen en m'n neus en<br />
zo, dat komt vanzelf wel weer <strong>in</strong> orde. Trouwens, het meeste van<br />
wat je aan m'n gezicht ziet, komt door de sprong uit de tre<strong>in</strong> . Ik<br />
kwam een beetje ongelukkig terecht. Genoeg daarover. Het is verleden<br />
tijd, zo belangrijk is het niet. Wat ik wil weten is wie hier <strong>in</strong><br />
114
Change language