Erfgooierskwestie

10
aa;n de gemeentebesturen, de erfgooiers kregen daar geen
kennis van. Bovendien begonnen die rekeningen met de
jaren over buiten verhouding toenemende sommen te loopen:
terwijl de rekeDJing in 1870 b.v. luidde: ontvangst f 1026.64,
uitgave f 707.365, saldo f 319.275, loopen de rekeningen der
la:terc jaren .reeds over het tienvoud dier bedragen, b.v.
die van 1898: ontvangst f 15983.435, uitgaven f 13152.-,
saldo f 2831.435. De reden daarvan is, dat de Vergadering
steeds meer gronden verhuurde, verpachtte en verkocht, hetgeen
het gebruik der erfgooiers in gelijke mate deed
afnemen.
Eindelijk werd laatstelijk aan de erfgooiers geenerlei medezeggenschap
in het beheer hunner gronden toegestaan. Nog
in 1902 werd een daartoe door erfgoo·iers gedaan voorstel
door de gemeenten hooghartig afgewezen. Van de groote
gnondbeginsden van ons modeme staatsrecht, publiciteit en
zelfbestuur, was dit overblijfsel uit de oude tijden, de Vergadering
van Stad en Lande, afkeeriger dan we:k conservatief
aristocraat ook. Eedang verdiende het dan ook onder
den maker des sloopers te vallen.
Die te N aarden vergaderende ,gecommitteerden" der gemeentebesturen
toch, steeds v.oortle