De Zaende

Ter overdenkin9
Het is alweer tien jaar geleden, dat de Duitse legerhorden, plotseling
- ,als een dief in de nacht" - ons land binnenvielen en aanvingen overal
dood en verderf teweeg te brengen.
In de volgende vijf jaren der bezetting gaven deze ,Edel-Germanen"
overvloedig blijk van hun ware aard, door hun lust tot verdrukken en
moorden, in steeds toenemende mate, op de onder de voet gelopen
bevolking der overweldigde Ianden, naar hartelust te koelen.
Bij honderdduizenden werden weerloze mensen weggevoerd om
slavenarbeid te verrichten, waarvan velen, door gebrek en mishandeling
een ontijdige dood vonden. Anderen werden in concentratiekampen
opgesloten, waarvan een groat aantal slechts door de dood van
de kwellingen werd verlost. Nog veel talrijker waren de rampzaligen
die, zonder vorm van proces, in gaskamers het Ieven lieten.
Ons land werd leeggeroofd en allerwege werden, moedwillig, ontzettende
verwoestingen aangericht, terwijl de bevolking verkommerde
door hanger en ellende. Velen hadden, in de aanvang dezer rampjaren,
niet verwacht, dat zulke toestanden ooit ons deel konden worden.
Hoe zij zich vergist hadden, heeft de tijd wel geleerd. Waarom
het, in die jaren van vernedering, verdrukking en angst, ondergane nog
weer in de herinnering terug geroepen? Omdat het nooit vergeten mag
worden!
Vijf jaren zijn alweer verstreken, sinds aan die ellende een eind
kwam, een toestand die soms een benauwde droom lijkt. Vijf jaren,
waarin vele wonden, zo niet geheeld, dan toch minder smartelijk zijn
geworden. Wij Ieven snel, maar daarom mag terugblikken nog niet
verzuimd worden.
Vooral niet ten aanzien van de vele naasten en vrienden, die
ons, gedurende die rampjaren, ontvielen. Zij, die daarbij nauw betrokken
waren en zijn, zullen hun geliefden, die aan de oorlog ten offer
vielen, nooit vergeten en daarbij steeds in gedachten houden de
datum, waarop het onverbiddelijk noodlot hun de slag toebracht.
* * *
Zo gedenken wij en vele andere vrienden, leerlingen en oud-leerlingen,
de dag van I5" Mei :94-o, waarop de, met grote ontsteltenis
129