De Leeuwenpalen in het Gooi

Dit gaf Jan van Arkel de gelegenheid om in het offensief te
gaan, met name tegen het door Holland bezette Eemnes, dat
in vlammen opging. Tenslotte werd een vrede voor twee jaar
gesloten.
Intussen was de 'dolle hertog' graaf Willem V in Holland
aan de macht gekomen. Met frisse moed werd de oorlog tegen
Utrecht hervat en een lange reeks belegeringen, plunderingen
en brandstichtingen door beide partijen volgde.
Na een jaar trad er echter oorlogsmoeheid op, deels door
het uitbreken van de zwarte dood, de builenpest, in deze
streken, deels door het ontstaan van de Hoekse en Kabeljouwse
twisten in Holland.
In mei 1351 werd de vrede getekend, waarbij een aantal
geschilpunten werd geregeld, waaronder de grensscheiding
tussen Gooi en Eemnes.
Nauwelijks was de rust in Holland weergekeerd, of Willem V
verklaarde de oorlog en opnieuw ontbrandde de strijd, die
in 1356 definitief beeindigd werd. Het was de laatste ocrlog
geweest voor Jan van Arkel, die in 1364 tot bisschop
van Luik benoemd werd. Zijn tegenstander, de Hollandse
graaf, bracht het er minder goed van af, in 1358 werd hij
krankzinnig verklaard. Nu konden de overeenkomsten van de
vrede van 1351 worden uitgevoerd. De grensscheiding tussen
Gooi en Eemnes kwam aldus tot stand: op honderd roeden westelijk
van het noordelijk einde van de huidige Wakkerendijk
werd een merkteken geplaatst, de Leeuwenpaal, zo genoemd
naar de erop afgebeelde leeuw uit het Hollandse wapen.
Vandaar werd een rechte lijn getrokken naar een punt driewestelijk
honderd roeden
van het zuidelijk einde van de
Wakkerendijk.
Het geboortejaar van deze eerste Leeuwenpaal kan dus op
1356 worden gesteld.
Het zuidelijker gelegen deel van de grens tussen Gooi en
-6-