mart smeets, man van manieren - Wielersportboeken

aan zich voorbij laten gaan. Werken mocht hij nog wel, mits hij maarniet in beeld kwam en als zijn stem maar niet in de huiskamer klonk.Smeets: ‘Met als ernstige consequentie dat vlak voor de olympische basketbalfinalein Los Angeles (Amerika-Spanje) wij de wedstrijd Amerika-Ruslanduit 1972 uitzonden. Er was alleen één vervelend aspect: mijnstem stond daarop! Toen is de wedstrijd zonder enig geluid uitgezonden.Fantastisch! Nu kan ik er wel om lachen, toen vond ik het bezopen.Infantiel. Zo zonder klasse. Heel klein. Heel vervelend ook.’Boerhout, die in de krant liet weten dat hij zijn opstandige redacteurdesnoods de toiletten kon laten schoonmaken, wees Smeets aanals eindredacteur tijdens de Olympische Spelen. Het was geen straf.Smeets begroef zich in de Spelen en werkte zestien uur per dag. ‘Ik wasniet meer uit de studio weg te slaan en had enorm veel plezier in wat ikdeed,’ schrijft hij. ‘Ik stelde uitzendschema’s voor, besprak die met deanderen, gaf aanwijzingen aan de jonge “kids”, keek naar alle beeldentegelijk en hoopte dat ik mijn liefde voor de sport ook op deze manierkon doorgeven aan de kijker.’Smeets nu: ‘Natuurlijk was het ook een soort wraakoefening tenopzichte van die enge meneren, want ze zaten potverdomme aan mijnstiel. Enkelaar en Boerhout snapten niks van sport. Dat is niet erg, maarlaat het dan over aan mensen die er wel verstand van hebben. Het laatonverlet dat ik buiten mijn boekje was gegaan. Mijn vader zei: “Wie zijnbillen brandt, moet op de blaren zitten.” Die vond het ook helemaal nieterg: “Je hebt er om gevraagd, had je je kop maar moeten houden.”Henk Terlingen, die al op een zijspoor was gezet en bij de Spelen alseindredacteur radio fungeerde, heeft toen nog de beroemde “tafelrede”gehouden. Ging hij op tafel staan en stak met die hese stem een rede af,in de wetenschap dat Boerhout en Enkelaar in de buurt waren en zijnwoorden konden horen. “Collega’s, wij zijn samengekomen om het onrechtvan een van onze collega’s hier…” Toen heb ik de Gouden Pleeborstelgekregen voor mijn inzet bij de Olympische Spelen. Heel mooi.Ik herinner me ook nog een redactievergadering met Boerhout,Kuiphof, Heinze Bakker, Fred Racké en nog wat mensen. Het ging overmijn ontslag en op dat moment vroeg Heinze het woord: “Ik wil éénding van je weten, Kees… Mart is ontslagen, maar wil jij ons nu op ditmoment aangeven wat er niet klopt in Ischa’s stuk?”Toen werd Boerhout onvoorstelbaar kwaad, stiefelde de tent uit,sloeg met deuren en riep al het slechts dat je maar kunt bedenken. De128