mart smeets, man van manieren - Wielersportboeken
mart smeets, man van manieren - Wielersportboeken mart smeets, man van manieren - Wielersportboeken
met Ruud van den Hende van De Tijd. Die had precies hetzelfde. Dat warende mannen waar je wat aan had.’Spaak hield hem ook al vroeg voor: blijf omstreden. Dat was nietaan dovemansoren gezegd. Smeets: ‘Maar of ik dat bewust altijd zo hebgeïnterpreteerd, betwijfel ik. Ik denk dat het min of meer mijn natuurlijkemanier van reageren is. Maar het feit dat een baas dat zegt is welbelangrijk. Hij steunde je. Groot man, visionair. Televisiemaken wastoen een heel jong vak. Hij was journalist en vooral een warmhartigdenkend mens. Iemand die alles had om leiding te geven. Overwicht,humor, streng, begripvol. Grootse baas, echt. En je scheet in je broek alsje wat fout had gedaan. Het ergste was als hij een memo op zijn Remingtontikte, en dan eindigde met: vr. gr. Dan wist je dat het echt verkeerdwas. Oooeee… pffff, wat kon hij daar hard in zijn. Stond er bijvoorbeeld:“Jongen, hebben ze in Amsterdam geen behoorlijke kappers? Ik dachtmaar eens twee weken niks presenteren. Vr. gr. Bob.”Terlingen die interviews deed met kauwgum in zijn mond. “Henkie,zullen wij maar eens drie weken niet op tv verschijnen. Ga maareens lekker drie weken kauwgum kauwen. Vr. gr. Bob.”De harde manier. Zo leer je het wel. In de jaren zeventig hadden weallemaal lang haar en probeerden we allemaal de rand op te zoeken vanwat kon. Maar hij had gelijk, want hij was wijzer en rijper. Het is nietvoor niets dat ik er nog steeds goed gekleed uitzie. Doe ik heel bewust.Nauurlijk is dat een erfenis van Spaak. Hij zei: “Jongen, jij komt nu binnenbij zoveel mensen, dan wil ik dat je er behoorlijk uitziet en Nederlandsspreekt.” Hij wilde Jean Nelissen ook niet in de studio als uitlegger,want die sprak Limburgs. Bij de nos spreek je abn en draag je eenjasje met een das.’Hij betreurt het dat bij Studio Sport geen kennis meer wordt overgedragen.‘Maar ik neem het de huidige chefs niet kwalijk. Het is eenheel andere manier van leven, denken en doen. Het zijn meer managersgeworden, die de arbeidsvloer draaiende moeten houden en de hele dagaan het vergaderen zijn. Vroeger was het standard procedure. Je praatteover hoe je in de wereld stond, wat jouw mening over van alles en nogwat was. Het kon toen natuurlijk ook omdat het allemaal een stuk kleinerwas. Ik zie de kamer nog voor me. Verhoeff en Kuiphof, de twee seniorvoetbalmannen,Reitsma er tussenin, Frans van Dusschoten, HenkTerlingen, Ruud ter Weijden, Martijn Lindenberg en ik. FreelancersJan Stekelenburg, Hans Brian, Aad van Leeuwen (later opgevolgd door126
Hans Eijsvogel), Pierre Zenden, Harry Vriend, en dan ben je er ongeveer.Met dat gezelschap maakte je programma’s, zat je te kletsen, en ging je’s middags lunchen.Ik pingpongde tegen Kuiphof, maar verloor altijd. Met tennissenook. Ik denk dat hij begin vijftig was, maar ik kreeg die bal er niet langs,terwijl ik toch twintig jaar jonger was en veel sterker. Je sprak elkaarveel meer en je discussieerde over waarom je bepaalde dingen deed enniet deed. Dat gebeurt niet meer. En ik zie daarin voor mezelf ook geentaak weggelegd. Zoiets moet geïnstitutionaliseerd worden.In de jaren negentig hebben we de vrijdagmiddag gebruikt voor devoeten-op-tafelsessies. Daar waren Kees Jansma en ik de dragende figurenin: fles wijn op tafel, kratje bier. De jonkies zaten daar met een openbek te luisteren naar wat de oude mannen te vertellen hadden. Waaromkon Leon Schatorjee van vvv zo hard schieten?Eerder, in de eerste helft van de jaren tachtig, hadden we de zondagavond-dinerclub.Deden we Studio Sport, en reden van daaruit naar caféDe Knijp in Amsterdam. Daar aten en dronken we, namen de werelddoor en werden eigenwijs. Twee werken nog wel bij de televisie, PeterKloosterhuis, hoofd actualiteit bij de nos, en Monique Hamer, regisseur.David Bentz van den Berg is arts geworden, Mark van der Loos psycholoog.Pim Marks ging soms ook mee, is nog steeds regisseur bij ons.Dat groepje sprak samen over sport en hoe het in elkaar zat. Dat washeel bepalend voor hoe we toen over sport dachten. En naar later blijkt,over hoe Nederland sport gepresenteerd kreeg. Want aan een cafétafelvorm je een gedachte. Waarom doen we dingen? Wat is wel en wat is nietbelangrijk? Hoe kun je op een mooie manier sport laten zien op televisie?Wat kun je behalve de liveregistratie nog meer doen? Dat komt uitdie groep.’Het was ook de periode waarin Smeets en de nos even flink in onminleefden. In een geruchtmakend Vrij Nederland-interview van 7 juli1984 had Ischa Meijer de presentator wat lelijke dingen laten roepenover de nos, over Studio Sport-chef Kees Boerhout en nos-baas CarelEnkelaar.‘Stom,’ schrijft Smeets daarover achteraf in zijn boek Spelen (2004).‘Ik was een jonge televisiemedewerker, zelfgenoegzaam en opportunistisch.’Er volgde een schorsing. Hij werd uit de Tour de France gehaald enmoest tot zijn grote verdriet ook de Olympische Spelen in Los Angeles127
- Page 1: Mart Smeets, man van manierenDe dri
- Page 5: Gisteravond had hij het met Frits B
- Page 9 and 10: est van de redactie liet hem toen v
- Page 11 and 12: Met schaatster Carla Zijlstrasche t
- Page 13 and 14: denk dat het zo wel voor elkaar kom
- Page 15 and 16: Ik had het compliment met hoofdknik
- Page 17 and 18: Jeroen Stekelenburg, een van onze v
- Page 19 and 20: verhaal de perfecte beeldaanpassing
Hans Eijsvogel), Pierre Zenden, Harry Vriend, en dan ben je er ongeveer.Met dat gezelschap maakte je programma’s, zat je te kletsen, en ging je’s middags lunchen.Ik pingpongde tegen Kuiphof, maar verloor altijd. Met tennissenook. Ik denk dat hij begin vijftig was, maar ik kreeg die bal er niet langs,terwijl ik toch twintig jaar jonger was en veel sterker. Je sprak elkaarveel meer en je discussieerde over waarom je bepaalde dingen deed enniet deed. Dat gebeurt niet meer. En ik zie daarin voor mezelf ook geentaak weggelegd. Zoiets moet geïnstitutionaliseerd worden.In de jaren negentig hebben we de vrijdagmiddag gebruikt voor devoeten-op-tafelsessies. Daar waren Kees Jansma en ik de dragende figurenin: fles wijn op tafel, kratje bier. De jonkies zaten daar met een openbek te luisteren naar wat de oude <strong>man</strong>nen te vertellen hadden. Waaromkon Leon Schatorjee <strong>van</strong> vvv zo hard schieten?Eerder, in de eerste helft <strong>van</strong> de jaren tachtig, hadden we de zondagavond-dinerclub.Deden we Studio Sport, en reden <strong>van</strong> daaruit naar caféDe Knijp in Amsterdam. Daar aten en dronken we, namen de werelddoor en werden eigenwijs. Twee werken nog wel bij de televisie, PeterKloosterhuis, hoofd actualiteit bij de nos, en Monique Hamer, regisseur.David Bentz <strong>van</strong> den Berg is arts geworden, Mark <strong>van</strong> der Loos psycholoog.Pim Marks ging soms ook mee, is nog steeds regisseur bij ons.Dat groepje sprak samen over sport en hoe het in elkaar zat. Dat washeel bepalend voor hoe we toen over sport dachten. En naar later blijkt,over hoe Nederland sport gepresenteerd kreeg. Want aan een cafétafelvorm je een gedachte. Waarom doen we dingen? Wat is wel en wat is nietbelangrijk? Hoe kun je op een mooie <strong>man</strong>ier sport laten zien op televisie?Wat kun je behalve de liveregistratie nog meer doen? Dat komt uitdie groep.’Het was ook de periode waarin Smeets en de nos even flink in onminleefden. In een geruchtmakend Vrij Nederland-interview <strong>van</strong> 7 juli1984 had Ischa Meijer de presentator wat lelijke dingen laten roepenover de nos, over Studio Sport-chef Kees Boerhout en nos-baas CarelEnkelaar.‘Stom,’ schrijft Smeets daarover achteraf in zijn boek Spelen (2004).‘Ik was een jonge televisiemedewerker, zelfgenoegzaam en opportunistisch.’Er volgde een schorsing. Hij werd uit de Tour de France gehaald enmoest tot zijn grote verdriet ook de Olympische Spelen in Los Angeles127
Change language