mart smeets, man van manieren - Wielersportboeken
mart smeets, man van manieren - Wielersportboeken mart smeets, man van manieren - Wielersportboeken
Een andere faux pas, ook bij het schaatsen, vele jaren later. De liefhebberherinnert zich met afgrijzen Smeets die steeds maar klaagt dathet zo koud is en op zeker moment zelfs – uiterst aanstellerig voor dekijker – dat beruchte plaid over de knieën heeft liggen. En maar blijvenroepen dat het zo koud is. Dat hóórt toch niet?Smeets: ‘Dat was in Italië. Nou, neem van mij aan: daar was niks gespeeldsbij. Ja, je moet het niet te vaak doen… Het is een zwakte van megeweest dat ik vaak “over de band” heb laten weten wat ik ervan vond.Ik dacht toen: alle andere nos’ers die hier rondlopen en dit plaatje inbeeld krijgen zien toch hoe koud het hier is! Laat ze er godverdommewat aan doen. Zet er een straalkachel neer. Doe iets! Henk Gemser zaternaast, die kon er niet meer tegen. Er was een gevoelstemperatuur van20 onder nul of zo. We gingen echt dood. Op zeker moment had iemandin een hotel een plaid gevonden. En het was me op dat moment echt eenrotzorg dat er kijkers waren die dachten dat Smeets zich zat aan te stellen.Ik had het zo intens koud! En ik dacht ook niet stiekem: dit vind ikleuk. Nee, nee, nee. Kijkers een beetje op stang jagen zit er natuurlijkwel een beetje in, maar dit was zo bizar. Want dat idyllische huisje datjij zag had geen ruiten! We zaten gewoon buiten! Voor het mooie plaatjewas er een huisje om ons heen gezet. Men had vergeten dat binnen dieshow best een straalkacheltje neergezet had kunnen worden.Op dat soort momenten kan ik wel eens heel vervelend worden. Eensoort van kinderachtig je gelijk halen. Ik heb het wel meer gedaan. Bijlange Touretappes. Zaten Maarten Ducrot en ik vijf uur naast elkaar enniemand die voor je zorgt. Toen heb ik wel eens tegen Maarten gezegd:“Het gerommel dat je nu hoort is mijn maag.” En dan kwam er ineensiemand in mijn koptelefoon zeggen: “We hebben opdracht gekregen datjullie broodjes krijgen.”Ik heb wel meer fouten gemaakt. Gekke uitglijders gemaakt, in verkeerdecamera’s kijken, dat hoort ook allemaal bij het vak. Vind ik ookniet erg. Ik hoop zelfs vaak dat in uitzendingen van de jonge gasten vanons er eens iets gebeurt, en dan ben ik benieuwd hoe ze het oplossen.Daar word je heel inventief van.’Smeets was er een meester in. ‘Ik heb het geleerd. Ging er iets mis,vroeg ik: “Is er iemand met een schroevendraaier in de zaal?” Of er gingiets mis op de studiovloer. Dan ging ik zo schuin naar beneden zittenkijken, en zei: “Dames en heren, u kunt het niet zien, maar er liggen nutwee technici op de vloer, de één heeft een steeksleutel in de hand en ik132
denk dat het zo wel voor elkaar komt.” Was er een band zoek. Maar danwisten ze in de regiekamer niet hoe ze het hadden. Er waren kijkers diedat leuk vonden, maar dan speelde ik het toch ook weer “over de band”.Is wel eens gevaarlijk geweest, want er waren regisseurs die zich danwanhopig afvroegen: hoe bedoelde hij dat nu weer?’Marnix Koolhaas, vpro-journalist en schaatskenner: ‘Het vreemdeis: ik ken die man nauwelijks, al kom ik hem heel vaak tegen opschaatsperstribunes waar ook ter wereld. In dat opzicht is hij weleen echte icoon – met alle ogenschijnlijk soms bijna autistischetrekjes die daar bij horen.Als live-analist en anchorman is hij ongeëvenaard in de Nederlandsetv-sportjournalistiek – en toch moet je dat ook weer nietoverdrijven. Hij is volgens mij ook te hoog gestegen om nog dooriemand aangestuurd te kunnen worden. Een probleem dat bijvoorbeeldook Paul de Leeuw voor mij onverteerbaar heeft gemaakt. BijSmeets is het nog niet zover, omdat hij gelukkig veel minder playtimeheeft.Zoals Herman Kuiphof zaliger ooit prachtig relativerend zei:“Misschien was ik bij de Haagsche Courant wel een veel betere sportjournalistdan als tv-commentator.”In elk geval vind ik Smeets geen betere schrijver dan tv-man.’‘Nee, bang waren ze niet voor me. Ik zal je wat anders zeggen. Ik ben inhet bezit van mijn verstandelijke vermogen nog nooit boos gewordenop iemand. Heb ik ook privé. Ik word zelden of nooit boos. Wel eens van:“Jezus jongens, kan dat niet beter?” Maar door sommigen wordt mij welnagedragen dat ik een dermate koude lucht kan verspreiden dat het evenstil wordt. Is geen goeie eigenschap. Maar ik speel die boosheid.Twente won een keer met 3-1 van Go Ahead, maar wij konden in desamenvatting slechts drie doelpunten laten zien. Ik wist wie die samenvattinghad gemaakt. Zou reden kunnen zijn om tegen die man uit tevallen, maar ik heb alleen gezegd: “Je bent een ongelooflijke lul dat jehet verkeerd hebt gedaan, maar ik vind het heel grappig.” Die jongenhad gewoon een doelpunt overgeslagen. Dat betekende dat het automatismevan zijn werk de overhand had gekregen boven goed geconcenteerdnadenken over wat hij deed. Blijkbaar was hij slachtoffer van hetsysteem.133
- Page 1: Mart Smeets, man van manierenDe dri
- Page 5 and 6: Gisteravond had hij het met Frits B
- Page 7 and 8: Hans Eijsvogel), Pierre Zenden, Har
- Page 9 and 10: est van de redactie liet hem toen v
- Page 11: Met schaatster Carla Zijlstrasche t
- Page 15 and 16: Ik had het compliment met hoofdknik
- Page 17 and 18: Jeroen Stekelenburg, een van onze v
- Page 19 and 20: verhaal de perfecte beeldaanpassing
denk dat het zo wel voor elkaar komt.” Was er een band zoek. Maar danwisten ze in de regiekamer niet hoe ze het hadden. Er waren kijkers diedat leuk vonden, maar dan speelde ik het toch ook weer “over de band”.Is wel eens gevaarlijk geweest, want er waren regisseurs die zich danwanhopig afvroegen: hoe bedoelde hij dat nu weer?’Marnix Koolhaas, vpro-journalist en schaatskenner: ‘Het vreemdeis: ik ken die <strong>man</strong> nauwelijks, al kom ik hem heel vaak tegen opschaatsperstribunes waar ook ter wereld. In dat opzicht is hij weleen echte icoon – met alle ogenschijnlijk soms bijna autistischetrekjes die daar bij horen.Als live-analist en anchor<strong>man</strong> is hij ongeëvenaard in de Nederlandsetv-sportjournalistiek – en toch moet je dat ook weer nietoverdrijven. Hij is volgens mij ook te hoog gestegen om nog doorie<strong>man</strong>d aangestuurd te kunnen worden. Een probleem dat bijvoorbeeldook Paul de Leeuw voor mij onverteerbaar heeft gemaakt. BijSmeets is het nog niet zover, omdat hij gelukkig veel minder playtimeheeft.Zoals Her<strong>man</strong> Kuiphof zaliger ooit prachtig relativerend zei:“Misschien was ik bij de Haagsche Courant wel een veel betere sportjournalistdan als tv-commentator.”In elk geval vind ik Smeets geen betere schrijver dan tv-<strong>man</strong>.’‘Nee, bang waren ze niet voor me. Ik zal je wat anders zeggen. Ik ben inhet bezit <strong>van</strong> mijn verstandelijke vermogen nog nooit boos gewordenop ie<strong>man</strong>d. Heb ik ook privé. Ik word zelden of nooit boos. Wel eens <strong>van</strong>:“Jezus jongens, kan dat niet beter?” Maar door sommigen wordt mij welnagedragen dat ik een dermate koude lucht kan verspreiden dat het evenstil wordt. Is geen goeie eigenschap. Maar ik speel die boosheid.Twente won een keer met 3-1 <strong>van</strong> Go Ahead, maar wij konden in desamenvatting slechts drie doelpunten laten zien. Ik wist wie die samenvattinghad gemaakt. Zou reden kunnen zijn om tegen die <strong>man</strong> uit tevallen, maar ik heb alleen gezegd: “Je bent een ongelooflijke lul dat jehet verkeerd hebt gedaan, maar ik vind het heel grappig.” Die jongenhad gewoon een doelpunt overgeslagen. Dat betekende dat het automatisme<strong>van</strong> zijn werk de overhand had gekregen boven goed geconcenteerdnadenken over wat hij deed. Blijkbaar was hij slachtoffer <strong>van</strong> hetsysteem.133
Change language