Monumentenstudiedag verslag met een vleugje ... - watererfgoed.nl

9“Kom”, fluistert de jongen. Hij duwt een paar takkenmet scherpe stekels opzij. Zo krijgt het meisjegeen schrammen in haar gezicht. “Weet je zekerdat er niemand is?” vraagt ze angstig. “Hier komtnooit een mens, echt niet. De schuur wordt nietmeer gebruikt.” “Én de bewakers dan?” “Diestaan bij het hek, en bij de bunkers waar het kruitin ligt. Ze komen hier niet. Iedereen is deze plekvergeten. Geloof me nou maar.” Het meisje haaltdiep adem en stapt tussen de struiken door. “Watvind je?” vraagt de jongen. Het meisje kijkt naarhet kleine schuurtje met de ijzeren pilaren. Deramen zijn vies, maar heel. En het dak is begroeidmet mos en gras, maar er zitten geen gaten in.“Het is prachtig” zegt het meisje. “Het lijkt weleen paleis.” “Ons paleis” zegt de jongen. “Gamaar naar binnen, de deur is niet op slot.” Binnenruikt het naar natte kranten. Er zijn alleeneen paar kistjes om op te zitten, verder niets. Hetmeisje zwijgt. Ze luistert naar het gedreun van demachines in de grote hallen verderop. Ze hoort destoomfluiten van de schepen op het kanaal. Enheel af en toe klinkt het gekwetter van een enkelevogel die verdwaald is op het enorme fabrieksterrein.“Het is raar om hier te zitten”, denkt hetmeisje, “terwijl vlakbij duizenden mensen aan hetwerk zijn. Mensen die bommen en kogels makenvoor het leger, en handgranaten en landmijnen.Het is vreemd om hier verliefd te zitten wezen.”Het meisje kijkt verschrikt op. “Stil!” sist ze. “Ikhoor iemand.” De jongen sluipt naar het raam engluurt voorzichtig over de vensterbank. Over hetklinkerpad, een paar meter verderop, loopt eenman met een grote pet op. Hij voert een hondmee, aan een lijn. “Eén bewaker!” sist de jongen.“Én je zei dat hier nooit iemand...” “sst! Hij magons niet horen.” Ze houden allebei hun ademin. De bewaker kijkt onderzoekend rond, maarblijft niet staan. Even later verdwijnt hij tussen deboompjes. Zo blijven ze zitten, de jongen en hetmeisje, in het oude schuurtje aan de rand van degrote kruitfabriek. En zo zullen ze nog vaak zitten,ook als ze groter worden. Totdat ze zo oud zijndat ze geen jongen en meisje meer zijn, maar eenman en een vrouw. Dan vertrekken ze en latenhet schuurtje alleen achter. De mannen in de fabriekshallenverdwijnen ook, het kruit wordt uit deloodsen gehaald.