Gouda Waterstad - watererfgoed.nl

dweilen waren mijn werk vanalledag. Tijdens het laden enlossen kon je als scheepsjongennog wel eens vrij krijgen. Danmaakte ik een uitstapje in deomgeving. Er ging dan eenwereld voor mij open: De Kade!Toegang Haven GoudaElke haven had eigen, bijzondereen plaatsgebonden eigenschappen,maar allen kenmerkten zich doordrukte, grote bedrijvigheid engezelligheid.Een van die havens enhavenkwartieren ontstond in Gouda,daar waar de rivieren deHollandsche IJssel en de Gouweelkaar ontmoettenHerinneringen van eenscheepsjongenHeddo Rentinck was ooitscheepsjongen. Nu is hij gepensioneerd.Hij herinnert zich de sfeerrondom de kade van een oudhavenstadje in 1960 nog goed:‘De schipper moest ervoor zorgendat het schip, na aankomst, zo snelmogelijk gelost werd. Dan moesthet schip nieuwe lading innemen.Het was belangrijk zo kort mogelijkin de haven te verblijven. Dan wasje minder havengeld aan dehavenmeester verschuldigd. Dehavenmeester hield toezicht op eenordelijk verloop van de zaken in dehaven.Als scheepsjongen had ik weinig temaken met de lading. Schrobben enKlapperende zeilen, spetterenderiemen, gefluit vanstoomschepenEen woud van masten. Schepentwee tot vier rijen dik naastelkaar, van allerlei tonnages,wachtend op vracht of een tekendat ze geschut mochten worden.Ik keek er met grote ogen naaren met diep ontzag. Ik verbaasdeme over zoveel druktetegelijkertijd.De schepen gaven geur, kleur engeluid aan de haven.Klapperende zeilen, spetterenderiemen, gefluit van stoomschepen,geschreeuw vanschippers en sjouwers en vooralde geuren van lijnolie en teerbepaalden de sfeer. Het gekrioelwas niet van de lucht. Overalliepen bonkige kerels te sjouwenmet karren en te sjorren aantouwen. Bevelen vlogen me omde oren zonder dat mij debetekenis duidelijk was.Die mannen met bovenarmen alsboomstammen rolden manshogetonnen over de kade en dedekken van de schepen. Ik vroegme steeds weer af wat er in dietonnen zat. Alles moest met dehand worden voortbewogen.6