Financiele decentralisatie in Suriname - decentralisatie.org

Waterschappen verkrijgen hun inkomsten voor een groot deel uit een omslag van dekosten over de eigenaren en gebruikers van land in een waterschap. Anderebelangrijke inkomsten zijn de ingezetenenomslag, een heffing van de inwoners in dewaterschappen. Een waterschap onderscheidt zich van een district doordat debelanghebbenden bij de waterschapsvoorzieningen de kosten van het waterschapbetalen. De koppeling van belang, betaling en zeggenschap is een wezenlijkkenmerk van de waterschappen. Recentelijk (1998) is de Minister van RegionaleOntwikkeling, Mevr. Yvonne Raveles – Resida, ertoe overgegaan om de oudewaterschappen in de districten Nickerie, Coronie, Saramacca, etc. te heractiveren.Het beleid is erop gericht – te meer waar de Surinaamse bevolking met dezebestuursvorm al vertrouwd is – om steeds nieuwe gebieden, die waterstaatkundigeen eenheid vormen, te identificeren voor het instellen van nieuwe waterschappen.Wel moet ook hier bijzondere aandacht worden gegeven aan de toezichthoudende encoördinerende taken van overheidswege, vooral de Districts –Commissaris.Dit onderdeel valt buiten het IDB-project, maar binnen het actieve beleid van deminister.Een andere gedecentraliseerde bestuursvorm, waarmee grote delen van de bevolkingvertrouwd zijn, zijn de in 1938 ingestelde 21-tal dorpsgemeenten (Nickerie,Coronie, Saramacca, district Suriname (thans Wanica), Para, Commewijne enMarowijne) met een gekozen dorpshoofd (dorpsbestuur), eigen budgettairebevoegdheden en eigen bron van inkomsten, zijnde de bijdrage van de ingezetenenin het onderhoud van wegen en lozingen en de daarin gelegen kunstwerken [6*].Deze zijn in de jaren 1972 – op de dorpsgemeente Berlijn in het district Para na –opgeheven. De redenen waren:- belemmering voor de integratie van de bevolking,- geen economische vooruitgang door communaal bezit van de grond en- verwaarlozing van de toezichthoudende en coördinerende taken van de zijdevan de bestuursdienst.Waterschappen en de gewezen dorpsgemeenten zijn stille getuigen van een bepaaldeontwikkelingsgraad van de Surinaamse bevolking om eigen verantwoordelijkhedente kunnen dragen en geven dus het vertrouwen in de stappen die ingezet zijn om dedistricten eindelijk autonomie te geven. Suriname heeft dus duidelijk ervaring metlagere publiekrechtelijke lichamen met autonome taken.De taakverdelingDe taakverdeling tussen de Staat en de districten is van invloed op de onderlingefinanciële verhouding.Heel algemeen gesteld, is de Staat verantwoordelijk voor het stellen van kaderswaarbinnen andere overheden (districten) hun taken moeten uitvoeren.De districten zullen moeten worden belast met het uitvoeren van taken die dicht bijde burger liggen.Dat zijn taken die de lagere overheden doorgaans op eigen initiatief uitvoeren; dezezijn de AUTONOME TAKEN. Het district zal dan zelf bepalen hoe zij die takenuitvoeren.De medebewindstaken (zoals nu ook het geval is) zijn taken die door de Staatworden opgelegd.