Een goede christen zijn. . . . hoe? - Hervormd Huizen

Christen zijn en zelfaanvaarding‘Gij hebt mij immers zelf gemaakt, mij met uw vingers aangeraakt, met toegewijdetederheid, mijn nieren en mijn hart bereid, mij in de moederschootgeweven, mij met uw wonderen omgeven’ (Psalm 139:7 nieuwe berijming).In het christendom kan er vanuit tweekanten naar zelfaanvaarding wordengekeken. Aan de ene kant wordtdoor de buitenwereld van christenenverwacht dat zij zichzelf aanvaardenomdát zij christenen zijn. Wanneer zijzichzelf niet aanvaarden krijgen zijnogal eens een schuldgevoel naar Godtoe. Immers, de bijbel leert ons datGod ons naar Zijn beeld en gelijkenisheeft gemaakt. Hij houdt van ons zoalswe zijn en niet om wat we doen. Dusdienen we onszelf te aanvaarden zoalswe zijn. Ontkennen we anders nietwat de bijbel ons wil leren?Aan de andere kant wordt zelfaanvaardingals iets on-bijbels gezien.Daarbij neemt men namelijk het roervan het eigen leven in handen, komtvoor zichzelf op en laat zichzelf tot z’nrecht komen.De vraag is nu of wij onszelf mogenaanvaarden. Is dit vanwege onze zondigenatuur niet verkeerd?In Romeinen 15:7 staat dat we elkaardienen te aanvaarden zoals Christusons heeft aanvaard. Verder roept debijbel ons op de ander lief te hebbenals onszelf. Zelfliefde is dus geenverkeerde zaak. Zelfliefde en zelfaanvaardingliggen in elkaars verlengde.Niemand vindt het gemakkelijk zichzelfte aanvaarden. Toch dienen we teaccepteren de persoon te zijn zoals wezijn geschapen, met de karaktertrekkenen gaven die we hebben ontvangenen te leven binnen de grenzen dieons gesteld zijn. Bijbelse aanvaardingbetekent acceptatie van onze tekortenén onze talenten (Mattheüs 25). Ditwil niet zeggen dat we onze tekortengoed moeten praten. We moeten juistkritisch zijn en ertegen strijden zonderdat we onszelf afwijzen. We merkendat we hierin tekort schieten en vanGod afhankelijk zijn. Ons echte ik zalopenbloeien wanneer we Christuszoeken. Gefundeerd op het besef datGod ons in Christus heeft aanvaard.Dan wordt eigenliefde slechts eenspiegelbeeld van de levende overtuigingdat God van ons houdt.OpenbloeienLaat me openbloeien, o God, voor dewaarheid.Laat me niet van angst ineengedokenblijven zitten voor de persoon die Umij hebt gemaakt.Geef mij genade te groeien uit dekleinheid die ik voor mijzelf heb aanvaard.Een te kleine persoon waar ikgenoegen mee nam.Vader, neem mij bij de hand en leidtmij naar de verborgen kamers waarinik mij niet durfde wagen. Laat mijopenbloeien, o God. Laat mij geengenoegen nemen met minder danwaartoe U mij hebt geschapen.(Elizabeth Edwards)Petra de Lange(maatschappelijk werkende)PASTORALE RUBRIEKKernKatern11