Ouders en schOOl

O u d e r sOuderparticipatieBert WagendorpHet is maar te hopen dat voldoende ouders de oproep van ministerVan Bijsterveldt om meer te participeren in het onderwijs van hunkind in de wind slaan. Wanneer vaders en moeders zich straks massaalmelden om te gaan voorlezen of op luizen te controleren, zijn deproblemen niet te overzien. Helemaal wanneer alle tweeverdieners,net als de minister zelf, ook nog eens voorleesmoeders gaan inhurenom zo van hun betrokkenheid blijk te geven.Dat wordt dus een chaos. Zul je zien dat er binnen de kortste kerenweer een nieuwe managementlaag ontstaat om ouders in te roosteren,te zorgen voor een geolied systeem van invalvoorleesmoeders ingeval van ziekte van de vaste krachten, de inkoop van luizenkammente coördineren en toe te zien op de bouw van voldoende parkeergelegenheidvoor de tientallen babboebikes van de rekenvaders.Mijn opa was hoofd van een basisschool. Hij had weinig behoefteaan ouderparticipatie. Ook de ouders zelf verlangden niet naar meerinbreng. Hooguit gingen er een paar participerende ouders mee methet schoolreisje, maar daar bleef het godzijdank bij. Want van de kinderenhoefde het ook niet, ouderparticipatie. Je moeder die voorinde klas zat voor te lezen was destijds de absolute nachtmerrie van elkHet hele woordjongetje of meisje.Ouderparticipatie was kortom zalig onbekend.Mijn opa vond dat ouders zich nietouderparticipatie wasnog zalig onbekendmoesten bemoeien met dingen waar zegeen verstand van hadden, zoals gedegen onderwijs. Als er moestworden voorgelezen deed hij dat zelf wel; hij zat niet te wachten ophet gestotter van de vrouw van de slager die evenDe jongens van Bontekoe kwam verkrachten.Eenmaal per schooljaar kwam hij bij de ouderslangs om hen te vertellen hoe het er met hunkind voor stond en hoe hij daar krachtig verbeteringin ging aanbrengen, en dat was dat. Vroegerwas alles slechter, maar de tijd had één voordeel:de verantwoordelijkheden waren overzichtelijkverdeeld en dat gaf een hoop duidelijkheid.belevenissen op school, verhalen vertellen en ‘discussiëren over maatschappelijkethema’s’.Ik ben zo ongelooflijk blij dat ik geen kind meer ben. Kom je thuis vanschool, helemaal suf-voorgelezen door de horde voorleesmoeders enzes keer ontluisd, blijkt je eigen mams naar Van Bijsterveldt te hebbengeluisterd: vierde vakantie opgeofferd om snipperdagen over te houdenen met je te discussiëren over maatschappelijke thema’s.Bijna nergens ter wereld is de ouderparticipatie in het onderwijs zohoog als bij ons. Kinderen in Nederland lijden volgens mij eerderaan overopvoeding dan dat ze nóg meer opvoeding zouden moetenondergaan. Uit onderzoek blijkt dat ouders meer tijd dan ooit bestedenaan hun nageslacht. Een campagne ‘Bemoei je wat minder met jekinderen’ zou geen kwaad kunnen.De oproep van Van Bijsterveldt loopt vooruit op de tijd dat er zodrastisch moet worden bezuinigd op onderwijs dat dit geheel doorde ouders zal moeten worden ingevuld. Of hij is bedoeld voor dekleine groep lamzakken die inderdaad lak heeft aan de school of deopvoeding van hun kinderen. Voor beide gevallen geldt: zeg dat dangewoon.Bert Wagendorp is columnist van de VolkskrantDe column is met toestemming overgenomen uit de Volkskantvan 1 december 2011Fotografie: Rik Brussel, TopPix Photo & DesignIn haar brief aan de Kamer roept Van Bijsterveldtniet alleen op tot meer betrokkenheid bij deschool. Ouders moeten ook meer prioriteit leggenbij ‘de opvoeding en overdracht van waardenen normen’. Ze moeten de schoolprestatiesvan hun kinderen in de gaten houden, helpen bijhet kiezen van een beroep, ook thuis doorgaanmet voorlezen, even gezellig doorpraten over de6M E N S E N K I N D E R E N 131 maart 2012