Ouders en schOOl

o u d e r snadat we minutenlang de schelp bestudeerd hebben en er allerlei vragenover gesteld hebben. Niet alleen mijn kind leert, ik ook!Wat leren de kinderen van de wereldom zich heen, op school en hoe kunnenwe dat thuis een beetje meer handen envoeten geven? Stilstaan bij voorwerpen,krantenartikelen, uren in de bieb samen.Is het dan gewoon een kwestie van tijdreserveren?In de uitnodiging vroegen we oudersof zij ook nieuwsgierig zijn naar hoe deschool het doet en hoe ze het thuis doorzouden kunnen zetten? En er warenheel wat ouders nieuwsgierig. Ze steldenook werkelijk hun vragen aan eenbalpen, lucifersdoosje en een afstandsbediening.Voorwerpen die we zo normaalvinden kwamen tot leven door deogen van onze kinderen. Mooi om datte ervaren en zo nuttig. Je verwachtanders maar dat de kinderen vanzelf welweten wat al die voorwerpen in ons huisdoen en waarom we ze nodig hebben.In ons nieuwe bewustzijn werd een aantal voorwerpen ook eigenlijkoverbodig om in huis te hebben.De derde avond‘Functioneren en beoordelen’ was het thema van de derde avond.Mijn ouders vonden het belangrijk om te meten en te vergelijken enin mijn werk is het motto ook vaak ‘meten is weten’. Maar als ik opschool wil weten hoe mijn kind presteert vind ik dat Daan ook Daanmag zijn. Hij geeft immers wat hij heeft.Niet iedereen is zo opgevoed. En er schuilt natuurlijk ook een gevaarin om op school te mogen zijn wie je bent en thuis vragen te krijgenover ‘je prestaties en je rapport’. Een avond uitleg over hoe Jenaplanfunctioneren en beoordelen ziet en toepast is dus nooit weg!De kinderen mogen ook wel wat ruggensteun van ons verwachten alsze opa en oma horen vragen naar hun rapport en ze moeten uitleggendat ze een ‘portret’ krijgen. Voor hun is dat de normaalste zaakvan de wereld: ‘Nee, we krijgen geencijfers, opa, het is een geschreven tekstmet uitleg. En ik mag zelf ook vertellenhoe ik vind dat ik het doe’. En opa heeftdan ook een beetje begeleiding nodigals hij vraagt: ‘Maar hoe vergelijk ik datnou met die 8 van je neefje?’.Natuurlijk hoeft niet iedereen het eens tezijn met hoe het op school gaat. En ikdenk dat dat voor de school ook waardevolis om eens op zo’n avond die overmeer dan alleen functioneren van deschool gaat, te horen waar ouders onzekerover zijn, thuis tegen aan lopen enom te horen hoe enorm de impact is vanwat er op school toegevoegd wordt aanonze kinderen. Voor beide partijen leerzaamom zich daar bewust van te zijn.Zo vertelde een ouder die avond dat zenu nog steeds leeft naar de feedback dieop haar eerste rapport stond: ‘Een 10 voor ijver’. Moet je zien hoelang het oordeel van een school effect heeft op de mens.We zullen doorgaanWe hebben er al wat jaartjes op zitten. En OVO zet door! We hebbenavonden vol inspiratie en veel tips en tops gehad. Weet je wat OVOgemiddeld scoort in de evaluatieformulieren van de deelnemers? Eenacht. Een ACHT! Dat is toch super? Daar zit bij dat de stoelen in dezaal wat hard gevonden worden en dat we met veel humor werken,dat het zeer gewaardeerd wordt dat een teamlid van school aanspreekbaaris, dat de onderwerpen goed gekozen zijn en de organisatie…ahum… professioneel overkomt. Vergeet ik nog te vertellen datde ouders vinden dat de M&M’s mét pinda’s de avond smakelijk versieren.En de beste tip? Trek wat meer tijd uit voor onderling sparrenen af en toe een prettige discussie.Toch op de klok letten dus!Als afsluiting nog een citaat uiteen van de evaluatieformulieren:‘Wat een goed initiatief dezeOVO-avonden. Waarom was diter niet zeven jaar eerder? Wat fijnom met andere ouders te pratenover wat ik voor mijn kind wensen hoe dat op school en ook zekerthuis gevoed wordt.’We gaan er bijna van naast onzeschoenen lopen. Heerlijk als anderenje initiatief waarderen.Florence Buijsrogge is ouder vanjenaplanschoolAntonius Abt te Engelen.Fotografie:Hans Buijsrogge FotografieM E N S E N K I N D E R E N 131 maart 201211