ARTAXERXEi

Ï20 H E T L E V E Nven, dat hy hem de hand wilde leenenom het zwaard te befluuren, en den doodelyken{teek meer kracht bytezetten TerwylVOLUMNIUS, gelyk ook alle de anderen,zich hier tegen kanteden, kwamiemand roepen, dat men daar niet langermoest blyven, maar ontvlugten. „Ja,"zeide daarop BRUTUS, „ontvlugten moet„ ik, doch niet met de voeten, maar met„ de handen." Vervolgens gaf hy elk vanhun, met een vriendelyk gelaat, de hand,en zeide, dat hy met de gevoeligfle blydfchapzag, dat niemand van zyne vriendenhem ontrouw was geworden, maar dat hyoverhet noodlot, ten aanzien van zyn vaderland, zich beklaagde. Zich zeiven,voegde hy 'er by, achtede hy gelukkiger,dan de overwinnende party, niet alleen tenopzichte van het verledene, maar ook vanhet tegenwoordige , daar hy eenen roemvan deugd achterliet, dien de overwinnaarsnoch door hunne wapenen, noch doorhunne rykdommen immer zouden nalaten;als die het oordeel niet zouden ontgaan,dat zy, die geweldenaars en deugnie-