ARTAXERXEi

TAS A Pv A T U S. «ofzien in de Regeering geyesttgd was geworden,zyne Vyandfchap was geweest te.tren den ouderen ANTIGONUS. Dan bezettendeden drang eener onvermydelykeNoodzaakelykheid, cn der Omftandighedenvan den tyd, waaraan ook die genedienstbaar zyn, die anders gehouden wor.den te heerfchen, gaf hy zich over aanhet gevaar- ANTIGONUS, van zyne zyde,zodra een der Hovelingen hem, onderde genen, die naderden, ARATUS aangeweezenhad, groette wel alle de overigennaar gewoonte met rniddelmaatige Vrien*delykheid, maar ontving hem, ook by dezeeerfte ontmoeting, met uitdeekcnd eerbewys,en liet hem daarna, toen hy hemals een rechtfehapen en verdandig man naderhad lèeren kennen, tot zyn' gemeenzaamdenomgang toe. Want ARATUS wasniet dechts cn alléén gefchikc voor grooteZaaken ; maar zyne gezellige *Verkeei inge,in tyden wanneer de Koning uitfpanningegenoot, was ook zo goed en aangenaam,als 'er ergens elders eer.e te vinden wa.^Alwaarom ANTIGONUS, hoezeer no ;zynde, zodra hy zyne moorse, die metsmin-