ARTAXERXEi

V A N A R A T U S . 113Honden hem voorgekomen en ontloopenwaren!" Dit verflag deed velen den moedverliezen, en roepen, „ dac men zich hoeeer hoe liever van daar moesc maaken!dan ARATUS fprak hun moed aan, be»loovende, „ dac hy ze af zou voeren, byaldiende Honden hun al te lastig vielen:"ter zelfder tyd die genen, welke de Laddersdroegen, onder aanvoeringe van EODELUS en MNASITHEUS, vooraf gezon.den hebbende, volgde hy zelf mee langzaamentred, terwyl de Honden nu reedsluidkeels blaften, en om ECDELUS en dezynen henen liepen. Deze naderden, niette min, toe aan den muur, en richtcen deLadders onverhinderd tegen denzelven op.Doch toen nu de voorden begonden opte klimmen, gebeurde het, dat juist diegene, welke de morgenwacht moest doenaftrekken, 'daar langs de ronde deed metzyn fchellctje, vergezeld van vele Fakkels,en onder een groot rumoer van hun, welkehem volgden. Zy dooken dan, zo alszy Honden op hunne Ladders, neder, enbleeven dus, zonder veel moeite, onopgemerkt;maar toen , daarop , eene andereWacht deze te gemoet kwam en naderde,XII. DEEL. (II) ft*