ARTAXERXEi

136 H E T L E V E N•aan DION een groot en zeer verfchrikkelykSpookeel. Hy was, naamelyk, op zekerenavond gezeten in de Galerye vanzyn Muis, geheel alleen, en in diepe gedachtenals verzonken, wanneer 'er onverwachteen zeker gedruis ontftond, en hy,Zyne oogen wendende naar het ander eindeder Galery (zynde bet toen nog volkoomenlicht) eene groote lange Vrouwzag, in kleedinge en gedaante allesfins gelykendenaar eene FURIE, ZO als men dezelveby "de vercooninge der Treurfpelenverbeeldt, en den vloer van het huis meteen foort van bezem veegende. Zo zeernu was DION aangedaan en verfchrikt vandit verfchynzel, dat hy ftraks zyne Vriendenby zich ontbood, en aan hun verhaalde,wat hem was voorgekomen;,tevens,verzoekende, dat ,zy, dien nacht.,by heratwilden doorbrengen , om dat hy nog geheelverbysterd was, en vreesdedat, wan,neer hy alleen gelaaten wierd, het zelfde.Spookzel zich op nieuw aan hem verwonenzoude 2 het geen, echter, naderhandniet gebeurde. Maar weinige dagen verliepen'er, of zyn Zoon, die nu bykansden; ouderdom eens Jongelings bereikt had,ftorft,