grimas - Toneel Heverlee
grimas - Toneel Heverlee grimas - Toneel Heverlee
tanden en sinds Rachel gelezen had, dat frituurolie af en toe moest ververst worden was het plezier van friet bakken er ook af. Onze Manu stond op een keerpunt. Hij kon niet blijven lopen. Hij werd ook al een dagje strammer. Nu moest het gebeuren. De eerste occasie die zich voordeed zou hij meepakken. En ze deed zich voor. In de gedaante van Lanzarote. De luidruchtige dochter van Guy, een zesderangsgangstertje, en Céleste, een knettergekke, stinkrijke moeder. Guy was vroeger boekhouder, bij Céleste. Hij hield er heel wat aan over, aan dat boekhouden, tot Céleste hem betrapte. Toen kon hij kiezen en hij hield er Céleste aan over. Sindsdien is hij gekrompen, schoon hij denkt een volwaardige gangster te zijn. Céleste is het middelpunt van de wereld en al wie het daar niet mee eens is, kan de pot op. Dus: Manu twijfelt, Lazarote is chronisch overspannen, Guy sjoemelt, Céleste raaskalt en Fernand vlucht. Maar Rachel droomt. Wat zijn voordelen heeft. Zo belanden we in een mum van tijd in een park, aan zee, in een restaurant, in een casino, in een nachtbar… Zo ontmoeten we ook hoogst eigenaardige politievrouwen, zeer loense clochards, dolle buschauffeurs, vrolijke vriendjes, zingende kelners, frivole danseresjes en afgestompte buitenwippers... Zo ook horen we nog eens muziekjes die we misschien vergeten waren… “Onze Manu” een dramatische komedie… Laat het drama er maar af, het is ten slotte allemaal komedie. Paul Vanbossuyt
OVER ONZE PAJOTTER We zijn niet met zoveel meer, degenen die Pol Vanbossuyt 28 jaar geleden, in september 1980 in TH zagen aankomen voor zijn eerste regie in onze vereniging. Er zouden nog onnoemelijk veel aankomsten volgen... Hoeveel kilometer zou hij speciaal voor ons en voor zijn liefde voor theater hebben afgelegd? Eerst vanuit Ternat en later vanuit Halle. Eerst veelal op miezerige herfstavonden en later meestal in het kille, klamme voorjaar. Al die jaren hoogstzelden een repetitie missend, weer of geen weer. Nu was het al een hele tijd geleden. Natuurlijk kwamen hij en Mie ondertussen trouw naar onze producties kijken. Maar voor een regie leek de afstand met de jaren groter te worden. Tot hij vorig jaar zelf een visje in het water gooide, want hij legde toen de laatste hand aan een nieuw eigen toneelstuk, waarvan hij TH graag de primeur wou geven. Creaties zijn trouwens zowat Pols handelsmerk bij TH, hetzij met zelf geschreven stukken (“Fielt”, “De voorstelling begint om 20uur30”, “Paljaske Doctoor”), hetzij met eigen bewerkingen van klassiekers van Carlo Goldoni of Brandon Thomas. Terug naar het recentere verleden. Het repetitieproces start onder een eerder slecht gesternte. O jawel, tijdens de eerste lezing zijn we met zijn allen enthousiast en wordt met de absurdeske replieken van het stuk nogal wat afgelachen, maar bij de tweede repetitie loopt het fout. Een hardnekkige tandpijn houdt Pol in Halle. Hij die sedert al jaren omzeggens geen enkele afspraak miste, klonk aan de telefoon als een hoopje miserie! Hij moet bij zichzelf gezworen hebben dat hij het zou goedmaken (zie Uitsmijter). Sedertdien geven we er met de hele ploeg een ferme lap op, in de overtuiging u een aangename en ontspannende toneelavond te bezorgen. Jan Uytterhoeven
- Page 1 and 2: ERKENNINGSNUMMER P706406 ONZE MANU
- Page 3 and 4: 4 IPV 5 EN TOCH VEEL MEER Aha, je d
- Page 5: stijfsel in. Wat duidelijk te merke
- Page 9 and 10: TONEEL HEVERLEE SPEELT Onze Manu va
- Page 11 and 12: ALL MY SONS Enkele jaren na Wereldo
- Page 13 and 14: Wie ‘zomaar’ naar een voorstell
- Page 16: VU: A. Vandenbrande, H.Geeststraat
OVER ONZE PAJOTTER<br />
We zijn niet met zoveel meer, degenen die Pol Vanbossuyt 28 jaar geleden, in september 1980 in TH zagen aankomen<br />
voor zijn eerste regie in onze vereniging. Er zouden nog onnoemelijk veel aankomsten volgen... Hoeveel kilometer zou hij<br />
speciaal voor ons en voor zijn liefde voor theater hebben afgelegd? Eerst vanuit Ternat en later vanuit Halle. Eerst veelal<br />
op miezerige herfstavonden en later meestal in het kille, klamme voorjaar. Al die jaren hoogstzelden een repetitie missend,<br />
weer of geen weer.<br />
Nu was het al een hele tijd geleden. Natuurlijk kwamen hij en Mie ondertussen trouw naar onze producties kijken.<br />
Maar voor een regie leek de afstand met de jaren groter te worden. Tot hij vorig jaar zelf een visje in het water gooide,<br />
want hij legde toen de laatste hand aan een nieuw eigen toneelstuk, waarvan hij TH graag de primeur wou geven.<br />
Creaties zijn trouwens zowat Pols handelsmerk bij TH, hetzij met zelf geschreven stukken (“Fielt”, “De voorstelling begint<br />
om 20uur30”, “Paljaske Doctoor”), hetzij met eigen bewerkingen van klassiekers van Carlo Goldoni of Brandon Thomas.<br />
Terug naar het recentere verleden. Het repetitieproces start onder een eerder slecht gesternte. O jawel, tijdens de eerste<br />
lezing zijn we met zijn allen enthousiast en wordt met de absurdeske replieken van het stuk nogal wat afgelachen,<br />
maar bij de tweede repetitie loopt het fout. Een hardnekkige tandpijn houdt Pol in Halle. Hij die sedert al jaren omzeggens<br />
geen enkele afspraak miste, klonk aan de telefoon als een hoopje miserie!<br />
Hij moet bij zichzelf gezworen hebben dat hij het zou goedmaken (zie Uitsmijter). Sedertdien geven we er met de hele<br />
ploeg een ferme lap op, in de overtuiging u een aangename en ontspannende toneelavond te bezorgen.<br />
Jan Uytterhoeven
Change language