grimas - Toneel Heverlee

tanden en sinds Rachel gelezen had,
dat frituurolie af en toe moest ververst
worden was het plezier van friet
bakken er ook af.
Onze Manu stond op een keerpunt.
Hij kon niet blijven lopen. Hij werd ook
al een dagje strammer. Nu moest het
gebeuren. De eerste occasie die zich
voordeed zou hij meepakken. En ze
deed zich voor. In de gedaante van
Lanzarote. De luidruchtige dochter van
Guy, een zesderangsgangstertje,
en Céleste, een knettergekke,
stinkrijke moeder.
Guy was vroeger boekhouder, bij
Céleste. Hij hield er heel wat aan over,
aan dat boekhouden, tot Céleste hem
betrapte. Toen kon hij kiezen en hij
hield er Céleste aan over. Sindsdien is
hij gekrompen, schoon hij denkt een
volwaardige gangster te zijn.
Céleste is het middelpunt van de
wereld en al wie het daar niet mee
eens is, kan de pot op.
Dus: Manu twijfelt, Lazarote is
chronisch overspannen, Guy sjoemelt,
Céleste raaskalt en Fernand vlucht.
Maar Rachel droomt. Wat zijn
voordelen heeft.
Zo belanden we in een mum van tijd in
een park, aan zee, in een restaurant,
in een casino, in een nachtbar…
Zo ontmoeten we ook hoogst
eigenaardige politievrouwen, zeer
loense clochards, dolle buschauffeurs,
vrolijke vriendjes, zingende kelners,
frivole danseresjes en afgestompte
buitenwippers...
Zo ook horen we nog eens muziekjes
die we misschien vergeten waren…
“Onze Manu” een dramatische
komedie… Laat het drama er maar af,
het is ten slotte allemaal komedie.
Paul Vanbossuyt