grimas - Toneel Heverlee
grimas - Toneel Heverlee grimas - Toneel Heverlee
HOE ONZE MANU TOT STAND KWAM Fernand was een nakomertje en een zevende zoon. De koning werd niet verwittigd, want de vader van Fernand had een betere peter op zicht. Die dronk zich op het doopfeest Lazarus, sukkelde in de vaart en verdronk. Fernands moeder zag hierin een slecht voorteken, een omen. Ze had gelijk. Al wat Fernand ondernam sukkelde ook ergens in. Niettegenstaande zijn vader en vijf van zijn broers succesvolle aannemers waren of werden, slaagde hij er alleen in wegzakkende bruggen, lekkende kanalen, horizontale putten en mank lopende relaties te verwezenlijken. De zesde broer, die eigenlijk de derde was, werd bisschop. Hij zorgde voor de PR. Rachel van haar kant stamde uit een simpele brave familie waar op zich niks mis mee is, behalve dat er niet veel over te vertellen valt. Op een iets te warme avond slaagde ze er toch in zich te laten opmerken met door het ijs te zakken. Fernand, die zich voor de dertiende opeenvolgende dag aan het afvragen was of hij ook wilde schaatsen, dankte de hemel voor zijn getalm en wist Rachel uit het koude water te vissen zonder er zelf te peilloos in te verzinken. De vijver was trouwens maar driekwart el diep. Fernand wikkelde Rachel in zijn mantel en hielp haar, wrijvend en schuddend, naar zijn woning, die gelukkig niet te ver van de vijver af stond. Daar wikkelde hij Rachel weer uit zijn mantel evenals uit de rest van haar natte kleren. En zo kwam Onze Manu tot stand. Met Onze Manu was er direct iets mis. Hij weigerde de borst van zijn moeder. Alleen geitenmelk met een vleugje smaakmaker kon hem bekoren. Drankje dat hij nog dagelijks slurpt, ofschoon de geitenmelk plaats ruimde voor fabrieksmelk met een beetje
stijfsel in. Wat duidelijk te merken is aan zijn houding. Hoewel de kledij hier ook een rol speelt. Op zijn zevende liep hij van huis weg en gezien niemand hem achterna liep was hij verplicht uit zichzelf terug te komen. Dat heeft hem getekend. Op zijn veertiende liep hij uit de gemeenteschool weg. Hij wou bisschop worden, zoals nonkel pastoor, om heel de wereld naar de verdoemenis te prediken. Toen het hem duidelijk werd, dat pastoors in een soort pensionaat gedropt werden, was hij nog eens verplicht op zijn stappen terug te keren. Terugkeer waar hij dan weer spijt van kreeg toen hij meer vernam over het leven aldaar. Het is te begrijpen dat al dit heen en weer geloop hem andermaal tekende. Op zijn éénentwintigste gebeurde er niets, maar op zijn zevenentwintigste moest hij vluchten voor Ingrid, de vriendin van zijn dode vriend, de Griek. Twee meter hoog en ruim 105-105-105! De vriendin. Als al wat je onderneemt misloopt, kun je erbij gaan liggen. Dat deed Fernand niet. Hij ging erbij wandelen. Uren en uren en als hij moe was, ging hij zitten. Onder de brug van de vaart, om naar de vissen te kijken, maar die kon hij niet echt zien want het water was te troebel. De vissen die hij wel zag, waren trouwens veel schoner. Zo werd Fernand filosoof, maar gezien geen mens naar hem luisterde, converseerde hij meestal overdreven luid met de wolken en heel soms met Rachel. Rachel deed de afwas, de wasmachine deed de was en de stofzuiger onderhield het huis. Met soep kwamen ze luid bellend rond. Een boterham met soep en stinkkaas aten ze dikwijls en graag. Soms met siroop. Biefstuk was te hard voor hun
- Page 1 and 2: ERKENNINGSNUMMER P706406 ONZE MANU
- Page 3: 4 IPV 5 EN TOCH VEEL MEER Aha, je d
- Page 7 and 8: OVER ONZE PAJOTTER We zijn niet met
- Page 9 and 10: TONEEL HEVERLEE SPEELT Onze Manu va
- Page 11 and 12: ALL MY SONS Enkele jaren na Wereldo
- Page 13 and 14: Wie ‘zomaar’ naar een voorstell
- Page 16: VU: A. Vandenbrande, H.Geeststraat
stijfsel in. Wat duidelijk te merken is<br />
aan zijn houding. Hoewel de kledij hier<br />
ook een rol speelt. Op zijn zevende<br />
liep hij van huis weg en gezien<br />
niemand hem achterna liep was hij<br />
verplicht uit zichzelf terug te komen.<br />
Dat heeft hem getekend. Op zijn<br />
veertiende liep hij uit de gemeenteschool<br />
weg. Hij wou bisschop worden,<br />
zoals nonkel pastoor, om heel de<br />
wereld naar de verdoemenis te<br />
prediken. Toen het hem duidelijk werd,<br />
dat pastoors in een soort pensionaat<br />
gedropt werden, was hij nog eens<br />
verplicht op zijn stappen terug te<br />
keren. Terugkeer waar hij dan weer<br />
spijt van kreeg toen hij meer vernam<br />
over het leven aldaar. Het is te<br />
begrijpen dat al dit heen en weer<br />
geloop hem andermaal tekende. Op<br />
zijn éénentwintigste gebeurde er niets,<br />
maar op zijn zevenentwintigste moest<br />
hij vluchten voor Ingrid, de vriendin<br />
van zijn dode vriend, de Griek. Twee<br />
meter hoog en ruim 105-105-105!<br />
De vriendin.<br />
Als al wat je onderneemt misloopt, kun<br />
je erbij gaan liggen. Dat deed Fernand<br />
niet. Hij ging erbij wandelen. Uren en<br />
uren en als hij moe was, ging hij zitten.<br />
Onder de brug van de vaart, om naar<br />
de vissen te kijken, maar die kon hij<br />
niet echt zien want het water was te<br />
troebel. De vissen die hij wel zag,<br />
waren trouwens veel schoner. Zo werd<br />
Fernand filosoof, maar gezien geen<br />
mens naar hem luisterde, converseerde<br />
hij meestal overdreven luid<br />
met de wolken en heel soms met<br />
Rachel.<br />
Rachel deed de afwas, de<br />
wasmachine deed de was en de<br />
stofzuiger onderhield het huis. Met<br />
soep kwamen ze luid bellend rond.<br />
Een boterham met soep en stinkkaas<br />
aten ze dikwijls en graag. Soms met<br />
siroop. Biefstuk was te hard voor hun
Change language