Richtlijn Guillain-Barré syndroom

Pijn15.2 Behandeling van pijnSamenvatting van de literatuurEr zijn weinig RCTs verschenen die het effect van medicatie op een pijnlijkepolyneuropathie bij GBS hebben onderzocht.In het algemeen geldt dat voor de behandeling van pijn een stapsgewijzeaanpak kan worden gevolgd volgens de zogenaamde „pijnladder‟ van de WHO(figuur 1).Bij meting op een VAS of NRS geven scores tussen de 0 en 4 geringe pijn weer,waardoor iemand niet gehinderd wordt. Zo nodig kan een licht analgeticum zoalsparacetamol gegeven worden. Een score van 4 tot 7 geeft matige pijn aan dieduidelijk ongemak meebrengt in het dagelijks leven. Vaak zijn een combinatie vanparacetamol en/of een NSAID met eventueel een matig sterk opiaat zoalstramadol voldoende. Scores van 7 of meer duiden op ernstige pijn die het normaledagelijkse leven sterk beïnvloedt of onmogelijk maakt. Pijnscores van 7 of meervragen om krachtige pijnstilling, vaak in de vorm van de combinatie van NSAIDmet een langwerkend morfinometicum. Voor de behandeling van neuropathischepijn is vaak de toevoeging van een zogenaamd co-analgeticum noodzakelijk. Bijgelokaliseerde pijnklachten kan behandeling met verdovende crèmes oftranscutane elektrische zenuwstimulatie (TENS) geprobeerd worden. Bij zeerernstige pijn kan de noodzaak tot invasieve pijnbehandeling (bijvoorbeeldepidurale pijnstilling of neurostimulatie) bestaan. Hierna wordt het bewijs voor deverschillende behandelingen bij GBS besproken. Verder wordt voor debehandeling van een pijnlijke polyneuropathie bij patiënten met GBS verwezennaar de Richtlijn Polyneuropathie (CBO, 2005).Paracetamol en NSAID’sEr zijn geen studies over het gebruik van paracetamol en NSAID‟s bij GBS.Theoretisch kan men verwachten dat deze middelen bij neuropathische ofradiculaire pijnen weinig verlichting zullen bieden. Bij spier- of gewrichtspijnen alsgevolg van GBS kan men ze conform de WHO-pijnladder inzetten.OpiatenEr zijn geen systematische studies naar het gebruik van opiaten bij GBS. Uit destudie van Pandey (2002) blijkt dat een opioïd in de praktijk vaak wordttoegevoegd als de pijnscores te hoog zijn (> 5), conform de WHO-richtlijn. In deEFNS-richtlijn (European Federation of Neurological Societies) (Attal, 2006) wordtdoor een consensuswerkgroep gesteld dat opioïde middelen kunnen wordengebruikt maar monitoring van bijwerkingen hierbij vereist is. Respiratoiredepressie door opioïde analgetica is een zorg bij patiënten die niet beademdworden, maar het risico kan beperkt worden door zorgvuldige titratie en bewakingdoor screening van de vitale capaciteit en respiratoire functie.165