Richtlijn Guillain-Barré syndroom

Pijn15. PijnUitgangsvragenWelke vormen van pijn komen voor, hoe vaak en in welke fase van de ziekte?Hoe kan pijn worden voorkómen, onderkend en behandeld?Hoe te handelen bij pijn bij patiënten met GBS (faseoverstijgend)?15.1 Vóórkomen van pijnSamenvatting van de literatuurPijn komt zeer vaak voor bij patiënten met het Guillain-Barré syndroom en wordtbeschreven bij 72-89% van de gevallen (Pentland, 1994; Pandey, 2002). Het is inde literatuur vaak lastig een duidelijk onderscheid te maken in het soort pijn datpatiënten ervaren. Verschillende typen worden beschreven: paresthesieën endysesthesie, rugpijn, radiculaire pijn, meningisme, spierpijn, gewrichtspijn,viscerale pijn en „overig‟.Pijn bij volwassenen met GBSIn een studie van Ruts (2007) met zowel een prospectief als retrospectief deelafkomstig uit een RCT waarin 225 patiënten met GBS werden geïncludeerd,werden 223 patiënten gerandomiseerd. Pijn werd gerapporteerd door 123 (55%)van de patiënten en 48 (22%) van de patiënten had ernstige pijn. Van allepatiënten met pijn, gaf 70% aan dat de pijn voorafging aan het optreden van despierzwakte. In 84% van de patiënten die eerst pijn hadden begon de verlammingbinnen één week na het optreden van de pijn (Ruts, 2007). Rugpijn, pijn tussen deschouderbladen en radiculaire pijn kwamen het meest frequent voor in deprogressieve fase. Gedurende de plateaufase en daarna bleven juist pijnlijke parendysesthesieën tamelijk constant aanwezig bij 17-29 % van de patiëntengedurende de follow-up van een jaar (Ruts, 2007).In een prospectieve evaluatie van Gorson (1996) werd bij 14 van de 24 patiëntenmet GBS (58%) pijn vastgesteld gedurende de progressieve fase van de ziekte.Patiënten hadden lage rugpijn en radiculaire pijn in het been. De ernst van de pijnin rug of benen werd in dit onderzoek bepaald op basis van de pijnmedicatie diede patiënt nodig had. Vijf patiënten hadden geen pijn of milde pijn (alleenparacetamol of NSAID‟s nodig) en negen patiënten hadden matige tot ernstigepijn (waarvoor opioïde pijnstillers of epidurale anesthesie noodzakelijk). De pijnduurde gemiddeld veertien dagen (range, 1 tot 90).Ook Marchettini (2006) beschrijft in een review (niet systematisch) dat in deprogressieve fase van de ziekte pijnscheuten in de lage rug die uitstralen naar debenen het meest voorkomen. De helft van de patiënten rapporteert pijnlijkeparesthesieën en dysesthesie in de extremiteiten met brandende of tintelendeeigenschappen. Een kleine groep patiënten rapporteert spier- en gewrichtspijn.162