Richtlijn Guillain-Barré syndroom

CommunicatieVaak is het in het begin van de opname nog mogelijk met de patiënt te spreken.Het is dan mogelijk alvast te bespreken hoe men kan blijven communicerenwanneer beademing een feit is.Bij voorkeur wordt er op dat moment een psychosociale anamnese afgenomenmet de patiënt zelf of met naastbetrokkenen zodat men in de communicatie kanaansluiten bij de belevingswereld van de patiënt. Zo leert men de patiënt eenbeetje kennen; de patiënt heeft steeds volslagen vreemden aan zijn bed en kanhiermee het gevoel behouden enige grip te hebben op de situatie.Wanneer een patiënt beademd wordt, is communicatie erg moeilijk. Voor depatiënt kan het beademd (gaan) worden een bron van stress en angst zijn. Decommunicatie met een patiënt die niet in staat is te spreken en niet met gebarenkan communiceren maar die wel alles bewust meemaakt, vraagt specialeaandacht en maatregelen. Bij patiënten met GBS met beademing blijft hetbewustzijn immers intact, bij de meeste andere beademde patiënten op de IC isdat niet het geval.Het verdient aanbeveling om, indien de communicatie moeizamer wordt, eenlogopedist in te schakelen om een optimale en eenduidige wijze vancommuniceren met de patiënt vorm te geven. Bij gebruik vancommunicatiehulpmiddelen kan het inschakelen van een ergotherapeut zinvolzijn. Ook is het belangrijk de familie/naastbetrokkenen zeer nauw te betrekken bijmanieren van communicatie met de patiënt en het gebruik van hulpmiddelen diedaarbij ingezet kunnen worden.Wanneer de patiënt niet in staat is te spreken, is er toch communicatie mogelijkvia af te spreken ja/nee-codes met oogbewegingen (bijvoorbeeld: omhoog kijkenis nee, eenmaal knipperen is ja), door gebruik van een letterbord (denk aanbrilgebruik en eventueel een gehoorapparaat) of door de patiënt te stimulerenmond/lip-bewegingen te maken. Het is belangrijk dat de afspraken hieroverbekend zijn bij alle zorgverleners en door hen op dezelfde manier wordennageleefd. Stel gerichte gesloten vragen en werk naar het antwoord toe. Er kangebruik gemaakt worden van een kaart met het alfabet of van een rode en eengroene kaart. Een rode kaart heeft te maken met pijn en acute zaken, zoals dorst,angst, kramp, slijm, jeuk, en een groene kaart met dingen die minder acuut zijnzoals licht aan/uit, tv aan/uit, te koud of te warm hebben, niet lekker liggen,wisselligging. Bij kinderen die nog niet kunnen lezen, kan er gebruik gemaaktworden van een kaart met foto‟s of pictogrammen.In een artikel van Eisendrath (1983) worden aanbevelingen gedaan voor debenadering van patiënten met GBS in de progressieve en plateaufase van deziekte, gebaseerd op bevindingen bij acht patiënten die met een ernstige vormvan GBS waren opgenomen op een IC (gemiddelde opnameduur was 65 dagen).Belangrijke aandachtspunten zijn onder meer een goede communicatie, heldere132