Richtlijn Guillain-Barré syndroom

Monitoring in de progressieve faseHet is waarschijnlijk verstandig om bij patiënten met GBS die op de verpleegafdelingzijn opgenomen en bij wie autonome dysfunctie is vastgesteld of bij wiedit wordt vermoed, terughoudend te zijn met tracheaal uitzuigen van sputum,aangezien dit een krachtige vagale prikkel kan zijn die kan leiden tot bradycardieen zelfs asystolie (Mukerji, 2009). Indien er een noodzaak is tot tracheaaluitzuigen kan worden overwogen om bij dergelijke patiënten continue ECGregistratietoe te passen en atropine 0,5 mg iv/im binnen handbereik te hebben.Bij obstipatie of ileus als gevolg van immobilisatie of autonome dysfunctie kanoverwogen worden lactulose te geven. Bij voorkeur dan geen morfinemimetica.3. Monitoring bulbaire stoornissen/slikstoornissenHet vóórkomen van ernstige slikstoornissen kan een indicatie zijn voor ICopname.Bij patiënten met GBS komen deze slikstoornissen vaak voor incombinatie met een verminderde hoestreflex. Een aanwijzing voor het bestaanvan slikklachten en gevaar van aspiratie bestaat indien een patiënt zich geregeldof snel verslikt bij eten of drinken. Bij verdenking op slikstoornissen kan eenlogopedist gevraagd worden voor nader onderzoek en advisering.Aanbeveling 6.2.1De Erasmus GBS Respiratory Insufficiency Score (EGRIS) is een voorspellervoor het ontstaan van respiratoire insufficiëntie en de noodzaak tot kunstmatigebeademing. Om de EGRIS te bepalen zijn de volgende gegevens noodzakelijk:aantal dagen tussen begin spierzwakte en opname, aanwezigheid vanaangezichtszwakte en/of bulbaire zwakte bij opname, MRC-sumscore bijopname. Bepaling van de EGRIS kan mede richting geven aan de noodzaak,frequentie en vorm van respiratoire monitoring alsmede het beoordelen van deindicatie voor IC-opname. Het wordt daarom aanbevolen om deze gegevens tenoteren.Aanbeveling 6.2.2In de progressieve fase van GBS wordt geadviseerd om de patiënten eens pertwee tot vier uur te controleren op insufficiënte ademhalingsfunctie door middelvan het meten en vervolgen van de vitale capaciteit en beoordeling van deaanwezigheid van klinische tekenen van ademhalingszwakte (tachypnoe,tachycardie, zweten, paradoxale ademhaling en gebruik van accessoireademhalingsspieren). Een indruk van de ademhalingsfunctie kan verkregenworden door het uitvoeren van praktische ´bedside´-testen zoals het vervolgenvan de kracht van het hoesten en het herhaaldelijk testen tot hoeveel een patiënthardop kan tellen in één ademteug.111