Richtlijn Guillain-Barré syndroom

Monitoring in de progressieve faseConclusie 6.2.1Niveau 3De EGRIS is een gevalideerd prognostisch instrument om de kansop kunstmatige beademing van patiënten met GBS te voorspellenmet behulp van eenvoudige klinische variabelen die beschikbaarzijn bij opname.B Walgaard 2010Conclusie 6.2.2Niveau 3Onder gestandaardiseerde omstandigheden kan het meten vanproximale en distale CMAP van de nervus peroneus communisbinnen zes dagen na opname in combinatie met het meten van devitale capaciteit een betrouwbare inschatting geven van de kansdat een patiënt met GBS kunstmatige beademing nodig zalhebben.B Durand 2006Overige overwegingenMonitoring potentieel levensbedreigende complicatiesUit het voorgaande blijkt dat de noodzaak voor en methoden van monitoring bijpatiënten met GBS in de progressieve fase van de ziekte die zijn opgenomen opeen gewone verpleegafdeling nauwelijks zijn onderzocht. Er zijn drie studies dieinformatie verstrekken over het bepalen van de kans op respiratoire insufficiëntieen kunstmatige beademing (Sharshar, 2003; Durand, 2006; Walgaard, 2010).Onderbouwde informatie over (de frequentie van) het monitoren van anderepotentieel levensbedreigende symptomen bij GBS dan respiratoire insufficiëntieontbreekt. De werkgroep geeft als indicatie voor monitoring vanlevensbedreigende complicaties de volgende frequentie: in de progressieve faseelke twee tot vier uur, in de plateaufase elke zes uur en in de herstelfase elketwaalf uur.1. Monitoring respiratoire insufficiëntieVoor de klinische praktijk kunnen mede op basis van de beschikbare literatuur devolgende praktische adviezen betreffende monitoring van respiratie op deverpleegafdeling worden geformuleerd (zie ook: Van Doorn, 2008): gebruik de EGRIS; indien binnen de eerste zes dagen na opname een EMG is verricht kan ook deCPN- p/d CMAP-ratio (zie samenvatting van de literatuur) in combinatie met108