Sabine Lintzen stelt met Tube Fields veranderende ... - Modern glas

Sabine Lintzen,
Threads, 2010; geblazen
glas, heet geassembleerd;
Ø 31 cm.
Uitvoering Richard Price, Van
Tetterode Amsterdam
Sabine Lintzen stelt met Tube
Fields veranderende verhoudingen
in de samenleving centraal
Het meest recente werk van Sabine Lintzen vraagt om een actieve handeling
van de beschouwer en geeft die kijker een blik op de toekomst. Licht en kleur
komen in de stukken samen waardoor kleurcollages ontstaan die steeds weer
andere gezichten laten zien. De Tubes, heet geassembleerde basisringen, vormen
de bouwstenen waarmee Lintzen velden ontwerpt die de wezenlijke verbindingen
in onze leefwereld tonen. Met deze Tubes weet ze de kijker steeds
weer in beweging te zetten, omdat het radiale en frontale beeld van het werk
variabel is en meerdere visies en invalshoeken mogelijk zijn.
Piet Augustijn
foto’s Henry Peters
Sabine Lintzen bij Van Tetterode Glasobjekten,
2011. Foto Peter Schols / Dagblad De Limburger
recente werken
vinden hun oorsprong
“Mijn
in de ontwikkelingen
in de Arabische wereld: de pleinen met
mensen en de veranderingen die zich
daar het afgelopen jaar hebben voltrokken.
Dat bonte, die verzamelingen van
mensen met die verschillende kleuren,
is in mijn objecten te zien. Door de
lichtval en een verandering van standpunt
verandert ook het object: het lijkt
constant in beweging.”
Sabine Lintzen (Aken, DE, 1956) vertelt
over haar nieuwe werk, de zogenaamde
Tube Fields, grote geblazen vormen
waarvan de huid is bedekt met ringvormige
elementen die samen een veld
vormen. “De Tube Fields zijn objecten
met een huid waarop ringen worden
22 # 4 - 2 0 1 1
aangebracht. Glazen ringen die ontstaan
door grote tubes (glazen buizen)
te verzagen en in kleuren bij elkaar te
passen. Een ring is een mooie vorm:
veilig en prettig om naar te kijken. Een
eenvoudige, universele basisvorm. Door
ze tot kleurvelden te rangschikken en
op de wand van een object aan te brengen,
ontstaat er contact en een zekere
mate van gemeenschappelijkheid. Het
worden velden van patronen – Tube
Fields – die zijn versmolten met het object.
Het glas wordt een energiecentrale,
neemt licht op en straalt meer uit
door de vergroting van het oppervlak.”
“De grote vorm, de bel, is de basisvorm.
Daarop komt een kleurorganisatie,
de bouwstenen die één geheel vormen
met de moedervorm. Het is een
principe uit de natuurkunde: veel kleine
dingen vormen samen een geheel. Door
de losse ringen heet te versmelten met
de grote bel vergroot ik het oppervlak,
zodat het object meer uitstraalt. Er ontstaat
een nieuwe dimensie in tijd en
kleur, zoals dat in het menselijk leven
ook het geval is. Je kunt het vergelijken
met een school vissen of een zwerm
vogels: als er één wegzwemt of -vliegt,

verandert het hele ding. Als ik één ring
weghaal verandert het hele veld. Als je
een schakel uit het systeem verwijdert,
zal de organisatie of de structuur veranderen.
In de serie Tubes leven het
glas en de ruimte eromheen met elkaar
als in een symbiose. Deze interactie
vind ik een van de meest overtuigende
krachten van glas als materie, met de
Tubes kan ik deze krachten vangen.
Het zijn de veranderende verhoudingen
in onze huidige wereld die ik op deze
wijze centraal kan stellen.”
De ontwikkelingen volgen elkaar snel
op. Want de kleurrijke Tube Fields zijn
inmiddels gevolgd door objecten waarin
de tubes in één kleur zijn versmolten
met de huid van de vaasvorm, zodat de
veelkleurigheid heeft plaatsgemaakt
voor objecten waarin maximaal twee
kleuren worden gehanteerd. “Door de
basic-ringen te vervangen en modulaire
aaneenschakelingen te maken van zeshoekige
Murrini Tubes ontstaat een
soort architectonisch organisme, vergelijkbaar
met honingraten, koraalstructuren
en soortgelijke organismen.
Een soort levendig bouwsel. Door fijne
lijnen op de tubes aan te brengen en
deze te combineren met de basisbel,
lijkt de vorm in een eeuwige wissel van
binnen en buiten te staan. Het lijkt alsof
het glas ademt, het wordt een levendig
organisme.”
De techniek van het versmelten van
losse elementen met de glashuid van
het object gebruikte Sabine Lintzen al
eerder in de Threads, geblazen komvormen
waarop kleurstaafjes waren
aangebracht. “Ik ben opgeleid als
beeldhouwer en hou van sterke, krachtige
vormen. Ik zie mijn unica ook echt
als objecten die ontstaan uit de oervorm
van glas: de bel. Tijd, licht en
kleur vloeien in elk object samen. Zowel
in deze stukken als in de Tubes gaat het
sterk over modulair denken, over communicatie
en informatie, individualiteit
tegenover gemeenschappelijkheid,
structuren en natuurwetten.”
Celsystemen
In een niet aflatende stroom van glasobjecten
probeert Sabine Lintzen ordening
en structuur aan te brengen in de
wereld om haar heen, haar gedachten
als het ware te fixeren en te materialiseren
in glas. De afgelopen jaren is ze intensief
bezig geweest met DNA-structuren,
celvormen en micro-organismen.
De murrini – glazen celvormen die van
Sabine Lintzen, Green Field, 2010; geblazen glas, heet geassembleerd; Ø 24 cm. Uitvoering
Richard Price, Van Tetterode Amsterdam
Sabine Lintzen, Oriental Field, 2010; geblazen en gezandstraald glas; Ø 38 cm. Uitvoering Richard
Price, Van Tetterode, Amsterdam
23 # 4 - 2 0 1 1
Sabine Lintzen, Amber
Tubes, 2010; geblazen
glas, heet geassembleerd;
h 54 cm.
Uitvoering Richard Price, Van
Tetterode, Amsterdam

gedaante kunnen veranderen – zijn
daarin organismen die opgebouwd kunnen
worden tot self-organizing systems.
De keuze voor murrini refereert aan de
celopbouw van het menselijk lichaam.
Ze zijn tactiel op de glashuid gesmolten
en/of tussen twee lagen verwerkt. De
eerste cellen riepen associaties op met
leven en dood, later gaven ze de complexiteit
van het leven weer.
Hoewel ze niet zocht naar een vergelijking
in de wetenschap, stuitte Lintzen
jaren geleden op de theorie van de
morfogenetische velden van celbioloog
dr. Rupert Sheldrake (1942), waarin ze
een verklaring vond voor haar eigen ordeningssystemen
die balanceren tussen
kunst en wetenschap. Volgens Sheldrake
bevatten morfogenetische velden
de ontwikkeling van zelf-organiserende
systemen als planten en dieren samen.
Alle levenswijzen van een soort vormen
een morfogenetisch veld door hun biologische
zowel als andere ervaringen en
eigenschappen. Deze velden zijn onzichtbare
structuren, te vergelijken met
magnetische en zwaartekrachtvelden
en maken onbewust de talenten en bekwaamheden
van een levend wezen beschikbaar
voor andere levende wezens.
De celsystemen, de murrini en de
sneeuw- en ijskristallen zijn de laatste
jaren uitgemond in structuren van gekleurde
staafjes, gekleurde draden en
tussen twee lagen glas gevangen patronen
die zijn afgeleid van gekantkloste
elementen. Lintzen zet ook de graaltechniek
in om gewenste resultaten te
bereiken. Bij deze techniek wordt eerst
een eivorm van heet glas gemaakt en
afgekoeld. Op deze vorm wordt door
middel van slijpen een patroon aangebracht,
waarna het stuk verder wordt
uitgeblazen en wordt voorzien van een
nieuwe laag helder glas. De decoratie zit
dan gevangen tussen twee lagen glas.
Daarnaast ontstaan patronen door middel
van zandstralen aan de buitenkant
van het object. Lintzen gebruikt oude
Moorse patronen die voor haar symbool
staan voor een gevoels- en gedachtennetwerk
dat open, flexibel en voor verandering
vatbaar is. Dit is in principe
een voortzetting van de murrini-gedachte,
maar dan gebruikmakend van een
ander patroon. Hoewel in sommige stuk-
Sabine Lintzen, Tube Bowl Turmalin, 2011; geblazen glas; Ø 29 cm. Uitvoering Richard Price, Van Tetterode,
Amsterdam
24 # 4 - 2 0 1 1
Sabine Lintzen, Murrini
Tubes Hyacinth,
2011; geblazen glas;
h 27 cm. Uitvoering
Richard Price, Van Tettero-
de, Amsterdam
ken celstructuren gehanteerd worden,
overheersen de kantachtige motieven.
Regisseur
Sabine Lintzen volgde een opleiding
Beeldhouwen en Ruimtelijke Vormgeving
aan de Academie voor Beeldende
Kunsten in Maastricht (”…Ik houd van
sterke en krachtige vormen…”) en studeerde
vervolgens Keramische Vormgeving
aan de Hochschule für Bildende
Kunst in Berlijn. Ze specialiseerde zich
daarna in het maken van monumentale,
keramische muurreliëfs en beelden, en
realiseerde grootschalige projecten in
bouwkeramiek, ontwierp een servies en
ontwikkelde unica-vazen. Toen ze in
1991 Robin Winters assisteerde bij een
glasproject was de liefde voor het materiaal
glas geboren. Ze volgde een
masterclass in Glasstudio De Oude
Horn in Acquoy en richtte zich vanaf die
tijd vrijwel uitsluitend op het hete materiaal.
In De Oude Horn werkte ze zeven
jaar samen met Bernard Heesen,
maar tegenwoordig ontstaan haar objecten
in nauwe samenwerking met
meesterblazer Richard Price in de heetglasstudio
van Van Tetterode Glasobjekten
in Amsterdam. Ze werkt daar in
teamverband, waarbij ze de regie stevig
in handen houdt. “Ik ben de regisseur
die alles bedenkt, de leadzanger. Het
blaasteam is het orkest dat uitvoert. Samen
scheppen we één ding. Mijn werk
refereert ook aan het modulaire denken
en werken: het wordt gemaakt in teamverband,
elke werker in zo’n team is een
deel van het geheel.”

Sabine Lintzen, Making the Field, 2007; geblazen glas, linnen draad; h 20 cm, Ø 44 cm. Uitvoering
Richard Price, Van Tetterode, Amsterdam
Sabine Lintzen, Bright Field, 2011; geblazen glas, heet geassembleerd; h 27 cm. Uitvoering Richard Price,
Van Tetterode, Amsterdam
Sabine Lintzen, Feestkaraf en Stippenglas,
2010; geblazen glas. Uitvoering Fred van Overschelde,
Het Glazen Huis, Lommel
Vanaf het begin van de jaren negentig
ontstonden diverse reeksen samenhangende
objecten, waaronder een serie
unica gebaseerd op de vier jaargetijden
waarin glas werd gecombineerd met
brons, Schaduwvazen, Confettivazen,
Reconstructies, Trompetvazen en Radio’s.
De vaasvorm domineerde omdat
die dicht bij het dagelijks leven staat.
“Ze volgen de menselijke maatvoering
en vormen een direct, tactiel onderdeel
van de leefomgeving. Je kunt ze vasthouden
en je kunt ze vullen met leven.”
De natuur was in die tijd het uitgangspunt
voor haar objecten. In 1992 ontstond
een serie unica die was gebaseerd
op de vier jaargetijden, waarin de
bronzen delen deden denken aan takken,
bloemknoppen en andere natuurlijke
elementen. De vazen in hun geheel
25 # 4 - 2 0 1 1
waren een ode aan de wisselingen van
de seizoenen.
Sabine Lintzen volgt met haar glassculpturen
steeds haar eigen weg.
Behalve geblazen objecten maakt ze
ook sieraden die ze verkoopt onder de
naam Banda S (banda is Italiaans voor
orkestje). Elke glazen steen is een samenspel
van kleuren, alle kleuren bij elkaar
vormen een sieraad. In Het Glazen
Huis in Lommel werkt ze met Frédérick
Van Overschelde aan glasserviezen of
bij Van Tette-rode met Gert Bullée die
nieuwe, kleurloze vazen met opgesmolten
ringen blaast. w
• Sabine Lintzen, Huis Millen 1, NL-6118 BX
Sittard, tel +31 (0)6-48474546; info@sabinelintzen.nl.
www.sabinelintzen.nl
• Groepstentoonstelling met glas van o.a.
Sabine Lintzen, Patula Berm, Marjan Smit
en Yvon Trossèl. Jonkergouw Galerie,
Wilhelminastraat 2a, NL-3961 AH Wijk bij
Duurstede, tel +31 (0)343-481144; mail@
jonkergouwgalerie.nl. Open: zaterdag +
eerste en derde zondag van de maand
13.00-17.00 uur en op afspraak. Tot en met
17 maart 2012. www.jonkergouwgalerie.nl
• Werk van Sabine Lintzen is permanent in
stock bij Galerie Mariska Dirkx, Wilhelminasingel
67, NL-6041 CH Roermond,
tel +31 (0)475-317137 / +31 (0)6-54927759;
galerie.dirkx@wxs.nl. Open op afspraak.
www.galeriemariskadirkx.nl
• Werk van Sabine Lintzen is permanent in
stock bij Interart Beeldentuin en Galerie,
Gouverneursweg 5, NL-5473 VB Heeswijk
Dinther, tel +31 (0)413-293328; info@interart.nl.
Open op afspraak. www.interart.nl
• A Vase is a Vase is a Vase. A&D Gallery,
Grote Koraalberg 17, B-2000 Antwerpen,
t +32 (0)494-285894; adgallery@live.nl.
Open: zaterdag en zondag 14.00-16.00 uur
en op afspraak. Van 29 januari t/m 8 april
2012
• Artonivo10 jaar jubileum : Glas.nl – Glas.
be. Art Centre Brugge, Wollestraat 25,
B-8000 Brugge, tel +32 (0)50-335061.
Open: dagelijks 15.00-18.00 uur. Van
4 februari 2012 t/m 20 januari 2013.
www.artonivo.be
• Werk van Sabine Lintzen is ook te zien
op de Glasstec 2012 in Düsseldorf. Messe
Düsseldorf, Stockumer Kirchstrasse 61,
D-40474 Düsseldorf. Van 23 t/m 26 oktober
2012. www.messe-dusseldorf.de |
www.glasstec.de