download pdf - Christian Kieckens Architects

CrematoriumZemstOOZDE PLAATS EN HET GEBOUWHET WOUD EN HET GEBOUWD BEELDANALOGIE EN DIALECTIEKGEBOUW TUSSEN CULTUUR ENINDUSTRIEHet op zich groot terrein heeft eenaantal eigenzinnigheden in zich –bomenrij, hoogspanningsmasten, overstromingsgebied- die, samen met destringente rand van het maximaal tebebouwen deel alles reduceren. Ditoverblijvend deel lijkt een residu te zijnvan zichzelf, zonder enige vorm vaneigen identiteit. Een duidelijk beeld dringtzich bijgevolg op, zowel in de vorm vancultuurlandschap als in de voorstellingvan het gebouw.GEBOUW TUSSEN CULTUUR ENINDUSTRIEDe plek lijkt het uiteinde van de wereld,waar elke vorm van logica eindigt ende onwerkelijkheid begint. Het is eentriestig resultaat van het gefragmenteerdomgaan met wat we gezamenlijk hebbengekregen. Elke reflectie van overdrachtvan gebruik van energie en ruimte moetnu worden wel doordacht en tastbaarworden. Alles dient te worden beschouwdvanuit het perspectief voor generaties naons, m.a.w. geen permissie voor verdereverspilling en uitsplitsing.GEBOUW TUSSEN CULTUUR ENINDUSTRIEIn het schilderij ‘Blanc-seing’ (1966)toont René Magritte dat de illusie vanschilderkunst met de tijd een standinwerd voor de realiteit. Deze logicaintrigeerde Magritte voldoende omvoortdurend de vraag te stellen naarde relatie tussen beeld en realiteit.Wat Magritte schildert is in feite watook voor landschap en architectuurals de thematiek van het assimilerenof adapteren van de ‘genius loci’ kanworden beschouwd.BESTAAND BOSPARKEREN IN BOSURNENWANDSTROOIWEIDE URNEVELDNIEUWE WATERELEMENTENBESTAANDE BOMENRIJONDERGRONDSE WATERVERBINDINGRANDVOORWAARDENHet overblijvend deel wordt nu gezienvanuit die ‘randen’ om er aldus de‘voorwaarden’ van het ontwerp te maken:de bomen, het hoge grondwaterpeil,het einde van de straat, de bestaandegefragmenteerde delen natuur... Het‘plaatsen’ van een gebouw met enerzijdsde complexiteit van elke werking enanderzijds de gewilde sereniteit vangebruik in het hoofd, maken dat inlandschap en gebouw een uitsplitsen inbeeld en routing aan de orde is.RANDVOORWAARDENHet woud vormt het grote dak over eendeel van het terrein. Het is het meestcollectieve van de situatie ter plaatse.Aankomen en verlaten spreken in eenvorm van natuurlijkheid. Het is tevens eenalgemene houding van gemeenschap:ecologie als onderlegger, weerbarstigtegen de industrie. Filter tussen dealledaagsheid en het uniek moment enwaarbij het gebouw noodzakelijkerwijzeeen fragment van kortstondige transitieis.RANDVOORWAARDENEén van de vele sterke beelden vanuit degeschiedenis van de romantiek is zekerhet feit dat ‘natuur’ omgevormd werdtot een cultureel fenomeen. Engelsetuinen -landschap- werden soms zelfsals architectonische fenomenen enkasteeltuinen waren de plek bij uitstekom nieuwe typologieën en metaforen uitte testen. Bomen met hun (blader)dakwerden getransformeerd tot referentiëlestructuren.NIEUW AANGEPLANT BOSDIENSTINGANGVERSTERKT AANGEPLANTE BOMENRIJFUNCTIONEREN EN GEBRUIKDeze uitsplitsing geeft onmiddellijk denodige duidelijkheid aan het geheel.In het landschap dient het geheel vande sereniteit afgezonderd te wordenvan het mechanische van het verkeer.In het gebouw dient het geheel van hetgebruiksmatige van de werking separaatte zijn van het atmosferische van delaatste groet. Kruisingen en overgangendienen te worden vermeden en elkedeelruimte dient een eigen ‘kamer’ tezijn, zowel buiten als binnen.FUNCTIONEREN EN GEBRUIKElk deellandschap staat geïdentifieerd,met een eigen expressie, het enevertikaal, het andere horizontaal.Parcours en routing vanuit en naar ditlandschap naar het gebouw gebeurenzowel vloeiend als via plekken vanovergang. Circuits bewegen separaat:bezoekers langs de natuur met bomenen water, de machinerie van het gebouwlangs het technische van straat eenaansluiting.FUNCTIONEREN EN GEBRUIKZelfs de overlap van infrastructureleelementen zoals paden en wegendoorheen een setting van bomen maaktdat een bos an sich blijft overheersen.Een rechte weg of slingerende paden,elke inbreng met een eigen vormverstoort nauwelijks de densiteit enkracht van een bos of woud. Maar hethorizontale van een weg of pad (bege)leidt mensen naar een plek met natuurlijklicht, ontegensprekelijk perspectief doorheende bomen.LANDSCHAPPELIJKHEIDDe eerste onderlegger is het werken metde randvoorwaarden: het landschapdat als ‘fundament’ wordt gezien en alseen eerste laag is getekend over hetgehele terrein. De bomenrij wordt aan delinkerzijde uitgebreid tot een deel woudLANDSCHAPPELIJKHEIDVerkeerstoegang aan de zuidzijde enbomen aan de noordzijde. Woud in hetwesten en waterpartijen in het oosten.Splitsing van mechanisch geluid los vanstappen over grind. Het gebouw is demateriële overgang die zowel resultaat isLANDSCHAPPELIJKHEIDCultuurlandschap is het gevolg van hetbeheren en aanpassen door bewoners.Het is gevormd om reden van gebruiken omwille van de grachten, leidingenen wegenis is het zelf een deel van deinfrastructuur geworden. De krachtige