Havenkrant â Havenbedrijf Rotterdam NV - Grand Prix Customer ...
Havenkrant â Havenbedrijf Rotterdam NV - Grand Prix Customer ... Havenkrant â Havenbedrijf Rotterdam NV - Grand Prix Customer ...
4 Verhalen van overzeeSamen biddenis genoegEchte gesprekken komen in de hut op gang. Overzelfmoord, porno en eenzaamheid. Dagelijks bezoektRuud Kuijer (54) met een rugtas vol geestelijke lectuurscheepslui aan boord van de zeeschepen in deRotterdamse haven. Op stap met de havenvader.foto’s: Allard de witteLaatst kreeg Ruud om half 5 ’s ochtends eensms’je. Was het de officier van een kolenschip,toen nog op zee, maar bijna in dehaven. De dag ervoor had hij contact metde man gehad. En een afspraak gemaaktom samen de Bijbel te lezen. ‘Don’t forgetour meeting’, las Ruud met slaperige ogen. Hij wasmeteen wakker.De honger naar geestelijk contact is opvallend, zegtRuud Kuijer, al negen jaar pastor in de haven vanRotterdam. Hij weet wel hoe dat komt. De meestescheepswerkers zitten maanden achtereen op zee,soms een jaar. Alleen, tussen verschillende nationaliteiten,ver weg van familie. ‘Dan ben je blij als je metiemand een vertrouwelijk gesprek kunt voeren. Samenbidden is genoeg.’In de kleine kantine op de Geest Trader, een kustvaarderdie pendelt tussen Engeland en Nederland, stalt hij zijnwaar uit. Boekjes, traktaten, bandjes, dvd’s. De KaapverdiaanNatalino Naves (25) luistert zwijgend naar Kuijersverhaal. Over de dood van Jezus, en zijn opstanding.Het is de vierde keer dat Natalino tijdens de kerstdagenniet thuis is. Het zeemansbestaan is hard, vindt hij.Avonturiers zijn op een paar handen te tellen. De meestemannen zitten op zee omdat ze geen ander werk kunnenvinden. Natalino verlangt naar huis, naar zijn zevenjarigezoontje Giovanni. Pas eind februari ziet hij hem weer.100In zoveel talenverspreidtKuijer zijnlectuur voor dezeeliedenFulltimeKuijer is deenige fulltimeevangelist inde haven, exclusiefJehova’sGetuigenKerkenIn de haven zijnverschillendezeemanskerken.Demooiste iswaarschijnlijkde NoorseZeemanskerkaan deWestzeedijkKuijer knikt, hij kent de emotie. Zeelui zijn geen asocialetypes, met armen vol blote-vrouwenplaatjes enlevend op schuine moppen. Het zijn hardwerkendefamiliemannen, de meesten serieus en op zoek naarzingeving. Kuijer heeft hart voor hen.Eenzame kerstdagenMet de kerstdagen in zicht verdubbelt de eenzaamheid.Om ‘zijn jongens’ een thuisgevoel te geven,heeft Kuijer wel eens een kerstmaaltijd geserveerd.Ieder jaar organiseert hij een kerstactie en deeltvijfhonderd pakketten uit. Een tijd geleden ontmoettehij een Filippijnse matroos. Zijn dochter hadeen hersentumor. Bij de operatie waren zenuwengeraakt, ze werd blind wakker. Toch moest de manweer aan boord. Kuijer: ‘Dan kan ik wel aankomenmet woorden als ‘de Heer geneest’, maar zo simpel ishet natuurlijk niet. Ik sloeg een arm om z’n schoudersen heb beloofd een collega in Manilla te vragen om hetziekenhuis te bezoeken. Die dankbaarheid, dat vergeetje niet meer.’Dagelijks arriveren er gemiddeld honderd schepen inde haven. Via internet kiest Kuijer er een aantal uit enschrijft zich in als bezoeker, om zich de volgende dagaan boord te melden. Nog nooit is hij geweigerd, ookniet op schepen met bemanning uit voornamelijk moslimgebieden.Vrienden van de ZeeluiRuud Kuijer is aangesloten bij stichting Vrienden van deZeelui, onderdeel van Seamen’s Christian Friend Society,een internationale zendingsorganisatie. Het streven: inalle wereldhavens een zendeling aan het werk. Kuijerwerkt fulltime in de haven van Rotterdam. Hij leeft vangiften. www.vriendenvanzeelui.nlSoms drinkt hij koffie, praat wat, eet mee en vertrekt.Andere momenten ontrafelen zich diepgaande gesprekken.Met veel zeelieden heeft Kuijer in de afgelopen jaren‘fijne vriendschappen’ opgebouwd. Nooit verlaat hijeen schip zonder iets achter te laten. ‘Ik zaai, God gaatover de oogst.’ Dat merkt hij als hij thuiskomt. Veel zeemannenschrijven hem maanden later om te bedankenvoor de schriftelijke Bijbelstudie of ander materialen.Door het werk komen er iedere maand nieuwe christenenbij. Kuijer: ‘De zee kent drijvende kerkjes.’
De haven 24/75De elektronische neus ruikt alles» Vroeger stonk het behoorlijk in deregio Rijnmond» Tegenwoordig daalt het aantalstankklachten elk jaar, zegt milieudienstDCMR» Binnenkort krijgt de meldkamer hulpvan de elektronische neus die nogscherper ruikt dan de bewonersBij noordenwind was het raak.Dan rook Aad de Vries uitBrielle de geur van stookolie.Naar de bron hoefde hij niet tezoeken: dat is het bedrijf Vopak in Europoort.Bij de op- en overslag van olie verlaatde geur de tanks. Bij bepaalde windrichtingenverspreidt die zich richtingbewoonde wereld. Vopak is zich bewustvan de overlast en probeert deze te voorkomen,weet Aad de Vries. ‘Ze pompende olie bijvoorbeeld in een lager tempoin de tanks.’ Is de geur daarmee mindergeworden? ‘Dat is moeilijk vast te stellen.In elk geval lijkt de intensiteit minder.’Dankzij de melding van Aad de Vrieskan de milieudienst van Rijnmond inactie komen. Deze ziet streng toe opgeuroverlast en deelt zo nodig boetes uit.Al jaren daalt het aantal stankklachten.Op dit moment komen er bij DCMR nogwekelijks ongeveer negentig binnen, vertelthet hoofd van de meldkamer RenéKuijper. ‘Kleine bedrijven, maar zekerook de grote industrie namen het afgelopenjaar maatregelen om de uitstoot teverminderen.’Een klager die belt met de DCMR moetde geur beschrijven. Dat is lastiger danje denkt, zegt geurdeskundige BiancaMilan van DCMR. ‘Bij het ruiken vaneen geur leggen je hersenen eerder eenverbinding met emoties dan met woorden.Bellers zeggen bijvoorbeeld dat degeur doet denken aan het huis van hunoma. Daar kunnen we niet veel mee.Gelukkig vragen onze meldkamermedewerkersgoed door.’ZaklampOm de geuroverlast snel aan te pakken,is de dienst afhankelijk van melders alsAad de Vries. René Kuijper: ‘Mensenkunnen dag en nacht over stank bellenen mailen. Hoe meer meldingen, hoebeter we ze kunnen onderzoeken.’ Alleklachten komen op een plattegrond. Bijgenoeg bellers ontstaat zo een ‘stankbaan’.In combinatie met gegevens over dewindrichting en -sterkte kan de uitrukwagende bron traceren.Sinds kort heeft de milieudienst eennieuw hulpmiddel: de elektronische neusof e-nose. Hij lijkt op een uit de kluitengewassen zaklamp en meet veranderingenin de luchtsamenstelling. Bianca Milandeed vorig jaar een proef met tien vandeze slimme meetapparaten. Ze ziet veelmogelijkheden. ‘Nog vóór bewoners gaanbellen, kunnen we met bedrijven maatregelennemen.’ De komende twee jaar doetDCMR vervolgonderzoek. Ook de VeiligheidsregioRotterdam en het Havenbedrijfzijn enthousiast over het apparaat. Milan:‘De neus meet elke verandering in de luchten is ook bruikbaar bij rampen met gevaarlijkestoffen.’foto: DCMR2200Minder stankmeldingenkwamen in 2008binnen dan hetgemiddelde overde afgelopen10 jaar20Is het gemiddeldaantalvoorvallen perjaar waarbij veelburgers klagen5Codes onderscheidtDCMRom bedrijven tewaarschuwenvoor weersomstandighedenwaarbij lucht kanblijven ‘hangen’010-4733333Belt u om zelfstankoverlastte melden bij deDCMRWeg met oliegeur enlocomotievenluchtEen ‘locomotievenlucht’, zo omschrevenomwonenden de geur van Aluchemiein de Botlek. Het bedrijf maakt ‘koolstofanodes’,die worden gebruikt voorde productie van aluminium. Ondanksgebruik van reinigingsinstallaties noteerdede DCMR vorig jaar 31 klachten.Maar een nieuwe rookgasreiniginginstallatieop drie bakovens zorgde dathet aantal klachten met tweederdeafnam, vertelt Yvonne Schults vanAluchemie. ‘Volgend jaar krijgen weeen nóg nieuwer exemplaar en ruikenomwonenden nagenoeg niets meer.’Ook Vopak investeerde dit jaar inmaatregelen om stank van zijn olieterminalin Europoort te voorkomen.‘We willen geen overlast veroorzaken’,zegt directeur Boudewijn Siemons. Deomgeving klaagde in 2008 101 keerover een olie- of benzinelucht. Hetbedrijf werkt sinds kort met geurvoorspellingsmodellenen elektronischeneuzen. ‘Afhankelijk van weersomstandighedenen type olie passen wede los- en laadsnelheden aan. Zodateventuele stank niet over bewoondgebied komt.’ Lege schepen die komenladen, worden vooraf gecontroleerd.‘Ook de geur van een vorige ladingkan namelijk overlast veroorzaken.Afgelopen jaar stuurdenwe twee keer eenschip weg om buitengaatste luchten.En bijonze stookolietanks staan containersdie olielucht opnemen. Daardoor ruik jeze niet meer.’‘APK’ en ‘grote beurt’ voor ThialfDe Thialf: getooid met twee imposantekranen en een ‘hotel de luxe’ voor 700man. Dag en nacht in touw om olieengasinstallaties op en af te tuigen.Nu te zien in het Calandkanaal.Hij vaart van de Noordzee tot de Golf van Mexico. Nu heeft de 26-jarige kolosheel even rust. Voor zijn verplichte vijfjaarlijkse ‘APK’ en een ‘grote beurt’. Wehebben het over de Thialf. ’s Werelds grootste kraanvaartuig van het Nederlandsebedrijf Heerema. Tot begin 2010 te zien in de ‘afmeerbak’ aan de noordoevervan het Calandkanaal, vanaf de Noordzeeweg op de Landtong Rozenburg(Havennummer 5330). De opknapbeurt van de Thialf geeft aan een karrenvrachtbedrijven werk: van duikers tot werktuigbouwkundigen, van waterzuiveringsinstallateurstot schilders. Meer weten over de Thialf en zijn broertjes?http://hmc.heerema.comDe kranen zijn 26 jaar oud en hun rails en wielen krijgen voor heteerst in hun leven een onderhoudsbeurt. Monteurs maken dewielen schoon, vervangen de naven (1), slijpen de loopvlakken,monteren de wielen (2) en vernieuwen de rails (3). Het gaat om1126 wielen per kraan, 2252 in totaal.‘Het hotel’ (4) op het vaartuig krijgt een onderhoudsbeurt.Het biedt plaats aan max. 736 mensen.Gemiddeld zijn er op zee zo’n 300-400 aan boord.De accommodatie telt acht verdiepingen mettweepersoonshutten aan boord, een bioscoop, eenzwembad en een vriesruimte zo groot als een leuke‘tweeondereenkap’ woning.Vervangen van thrustersDe Thialf heeft zes zogeheten thrusters onder het vaartuig. Twee van deze schroeven worden vervangen.Dit gebeurt in een duikklok die duikers onder het vaartuig bevestigen (a,b). Dan wordt het wateruit de duikklok gepompt (c). Monteurs kunnen de thruster nu in de duikklok demonteren (d).
- Page 1 and 2: De haven 24/7Redders brengenbemanni
- Page 3: De haven 24/7 3gespot Gorilla150 me
- Page 8 and 9: 8 Werk in de havenDe HavenfamilieWi
- Page 10 and 11: 10 Uit & Thuis met kerst in de have
- Page 12: de krant voor alle kinderen uit de
4 Verhalen van overzeeSamen biddenis genoegEchte gesprekken komen in de hut op gang. Overzelfmoord, porno en eenzaamheid. Dagelijks bezoektRuud Kuijer (54) met een rugtas vol geestelijke lectuurscheepslui aan boord van de zeeschepen in de<strong>Rotterdam</strong>se haven. Op stap met de havenvader.foto’s: Allard de witteLaatst kreeg Ruud om half 5 ’s ochtends eensms’je. Was het de officier van een kolenschip,toen nog op zee, maar bijna in dehaven. De dag ervoor had hij contact metde man gehad. En een afspraak gemaaktom samen de Bijbel te lezen. ‘Don’t forgetour meeting’, las Ruud met slaperige ogen. Hij wasmeteen wakker.De honger naar geestelijk contact is opvallend, zegtRuud Kuijer, al negen jaar pastor in de haven van<strong>Rotterdam</strong>. Hij weet wel hoe dat komt. De meestescheepswerkers zitten maanden achtereen op zee,soms een jaar. Alleen, tussen verschillende nationaliteiten,ver weg van familie. ‘Dan ben je blij als je metiemand een vertrouwelijk gesprek kunt voeren. Samenbidden is genoeg.’In de kleine kantine op de Geest Trader, een kustvaarderdie pendelt tussen Engeland en Nederland, stalt hij zijnwaar uit. Boekjes, traktaten, bandjes, dvd’s. De KaapverdiaanNatalino Naves (25) luistert zwijgend naar Kuijersverhaal. Over de dood van Jezus, en zijn opstanding.Het is de vierde keer dat Natalino tijdens de kerstdagenniet thuis is. Het zeemansbestaan is hard, vindt hij.Avonturiers zijn op een paar handen te tellen. De meestemannen zitten op zee omdat ze geen ander werk kunnenvinden. Natalino verlangt naar huis, naar zijn zevenjarigezoontje Giovanni. Pas eind februari ziet hij hem weer.100In zoveel talenverspreidtKuijer zijnlectuur voor dezeeliedenFulltimeKuijer is deenige fulltimeevangelist inde haven, exclusiefJehova’sGetuigenKerkenIn de haven zijnverschillendezeemanskerken.Demooiste iswaarschijnlijkde NoorseZeemanskerkaan deWestzeedijkKuijer knikt, hij kent de emotie. Zeelui zijn geen asocialetypes, met armen vol blote-vrouwenplaatjes enlevend op schuine moppen. Het zijn hardwerkendefamiliemannen, de meesten serieus en op zoek naarzingeving. Kuijer heeft hart voor hen.Eenzame kerstdagenMet de kerstdagen in zicht verdubbelt de eenzaamheid.Om ‘zijn jongens’ een thuisgevoel te geven,heeft Kuijer wel eens een kerstmaaltijd geserveerd.Ieder jaar organiseert hij een kerstactie en deeltvijfhonderd pakketten uit. Een tijd geleden ontmoettehij een Filippijnse matroos. Zijn dochter hadeen hersentumor. Bij de operatie waren zenuwengeraakt, ze werd blind wakker. Toch moest de manweer aan boord. Kuijer: ‘Dan kan ik wel aankomenmet woorden als ‘de Heer geneest’, maar zo simpel ishet natuurlijk niet. Ik sloeg een arm om z’n schoudersen heb beloofd een collega in Manilla te vragen om hetziekenhuis te bezoeken. Die dankbaarheid, dat vergeetje niet meer.’Dagelijks arriveren er gemiddeld honderd schepen inde haven. Via internet kiest Kuijer er een aantal uit enschrijft zich in als bezoeker, om zich de volgende dagaan boord te melden. Nog nooit is hij geweigerd, ookniet op schepen met bemanning uit voornamelijk moslimgebieden.Vrienden van de ZeeluiRuud Kuijer is aangesloten bij stichting Vrienden van deZeelui, onderdeel van Seamen’s Christian Friend Society,een internationale zendingsorganisatie. Het streven: inalle wereldhavens een zendeling aan het werk. Kuijerwerkt fulltime in de haven van <strong>Rotterdam</strong>. Hij leeft vangiften. www.vriendenvanzeelui.nlSoms drinkt hij koffie, praat wat, eet mee en vertrekt.Andere momenten ontrafelen zich diepgaande gesprekken.Met veel zeelieden heeft Kuijer in de afgelopen jaren‘fijne vriendschappen’ opgebouwd. Nooit verlaat hijeen schip zonder iets achter te laten. ‘Ik zaai, God gaatover de oogst.’ Dat merkt hij als hij thuiskomt. Veel zeemannenschrijven hem maanden later om te bedankenvoor de schriftelijke Bijbelstudie of ander materialen.Door het werk komen er iedere maand nieuwe christenenbij. Kuijer: ‘De zee kent drijvende kerkjes.’
Change language