Ecotoerisme - Universiteit Utrecht

ligt op de mogelijkheden die de natuur biedt. De schrijver van de teksten laat echter blijkendat eigenschappen van de verlichte heerser‐ en de rentmeester‐grondhouding ook aanwezigzijn. Voornamelijk door het noemen van milieuproblemen en de waardering voor de natuurdie uitgesproken wordt.ConclusieVanuit beide disciplines zijn wij tot inzichten gekomen. Om tot een gezamenlijk antwoord tekomen willen wij een basis vormen waarop wij onze disciplinaire inzichten kunnenintegreren. In de grondhoudingen van de milieuwetenschappen als ook in de uiteenzettingvan de weerspiegeling van de menselijke houding tegenover van de natuur in taal werdentermen als antropocentrisch, niet‐antropocentrisch, ecologisch en ecocentrisch gebruikt.Vanuit ecolinguïstisch perspectief kan gezegd worden dat antropocentrisme een feit is: demens is aan zijn perspectief gebonden. Binnen milieuwetenschappen wordtantropocentrisme als de houding begrepen waarbij de mens zichzelf boven de natuur plaatst(Achterberg, 1994: 148). Aangezien deze definities van elkaar verschillen en de door deecolinguïstiek opgemerkte perspectiefgebondenheid van de mens als waar wordtbeschouwd, hanteren wij voor verder gemeenschappelijk gebruik de volgende herdefinitie:Antropocentrisme:De onoverkomelijkheid om de wereld te bekijken vanuit een menselijk perspectief.De term ecocentrisme wordt in de milieuwetenschappen gebruikt voor een houding waarbijde mens zich als gelijkwaardig aan of als onderdeel van de natuur ziet (Achterberg, 1994:148). In de ecolinguïstiek worden uitdrukkingen als ecologisch (Fill, 1993: 110), nietantropocentrisch(Fill, 1993: 110) en biocentrisch (Mühlhäusler & Peace, EnvironmentalDiscourses, 2006: 469) gebruikt. Vaak worden dergelijke begrippen ook voor het benoemenvan een houding gebruikt. Fill vindt het echter wenswaardig dat de mens de natuur vanuitandere perspectieven leert benoemen (1993: 110). Wij hebben voor een herdefinitie van hetbegrip ecocentrisme gekozen die de positie van de mens benadrukt.Ecocentrisme:Een antropocentrische houding waarbij de mens zichzelf niet boven de natuur stelt.16