Nieuwsbrief - Artsen Zonder Grenzen

Kurt Smeets loopt marathon van Sevilla t.v.v. AZGOp zondag 24 februari liep Kurt Smeets zijn eerste marathon in het Spaanse Sevilla.Omdat zijn nicht momenteel voor negen maanden meewerkt aan een project vanArtsen Zonder Grenzen in India, heeft Kurt zich hiervoor laten sponsoren. Kurt haaldede eindmeet in 3u48'49" en kon zo € 1.400 inzamelen voor Artsen Zonder Grenzen.We kregen de kans om Kurt Smeets een paarvragen te stellen over zijn ervaring.Waarom heb je voor de marathon in Sevillagekozen?Kurt: “Ik verblijf enkele maanden in Sevillaom deel te nemen aan een programma rondmensenrechten, ontwikkeling en interculturaliteit.Het wordt georganiseerd aan de Universiteit Pablode Olavide. Zij werken ook samen met een aantalngo's, vooral voor projecten in Latijns-Amerika.Het was voor mij dus een ideaal moment om dezemarathon te lopen.”Was het een mooi parcours?Kurt: “Ja zeker! Het startschot werd gegeven op desite van de wereldexpo van 1992. De eerste helftvan de marathon liepen we door de buitenwijkenvan Sevilla, langs de voetbalstadions van FCSevilla en hun grote rivaal Betis. We passeerdende imposante Plaza de España, een prachtig pleindat ook bekend is van één van de Star Wars-films.Daarna liepen we door het historische centrum,onder andere langs de kathedraal. Dit gebouwis de derde grootste kathedraal ter wereld. Nogleuk om weten is dat het ooit een moskee was, endat je er de graftombe van Christoffel Columbuskan bezoeken. De laatste kilometers liepen welangs de oevers van de brede Guadalquivir, om teeindigen in het olympisch stadion.”Hoe heb je je voorbereid op deze sportieveuitdaging?Kurt: “Eigenlijk ben ik daar niet zo lang mee beziggeweest. Ik was het gewoon om regelmatig tetrainen op de koersfiets, en één keer per weekliep ik al een tiental kilometer. Het idee om meete doen aan de marathon kreeg ik pas in januari,minder dan twee maanden voor het zover was. Ikheb mijn koersfiets meteen aan de kant gezet entwee maanden alleen nog maar gelopen!”Hoe kijk je nu terug op die eerste marathon?Was het een fijne ervaring?Kurt: “De eerste dertig kilometer verliepen vrijvlot, maar tien kilometer voor de finish kwam ik de‘man met de hamer’ tegen. De laatste kilometerswaren een gevecht, maar rondom mij zag ik datiedereen afzag en bleef doorzetten. Ik wist ookvoor welk doel ik de marathon wou uitlopen. Dathielp ontzettend veel! Na de aankomst was allepijn gelukkig ook weer vlug vergeten. Ik hoop hetzeker nog eens te doen.”Heb je al een nieuwe uitdaging in gedachten?Kurt: “Momenteel zit ik in de eindfase van mijndoctoraat dus voorlopig is de grootste uitdagingdit tot een goed einde te brengen!”Chhattisgarh: vast in een conflictDorpelingen die leven in de wouden van Chhattisgarh zitten gevangen in het langlopende conflicttussen de regeringsstrijdkrachten en de Naxaliten (een Maoïstische groepering). Medischefaciliteiten zijn zeldzaam. Artsen Zonder Grenzen beheert mobiele klinieken op 16 plaatsen,verstrekt gezondheidszorg en ziekenhuisverwijzing aan landelijke gemeenschappen in het zuidenvan Chhattisgarh en aan ontheemden in kampen in de naburige staat Andhra Pradesh.In 2011 breidde Artsen Zonder Grenzen haar activiteiten in de regio uit, hield bijna 68.000raadplegingen , en verleende prenatale zorg, voedingsondersteuning aan kinderen en zwangerevrouwen, behandeling tegen malaria en tuberculose (tbc) en activiteiten ter bevordering van degezondheid.Artsen Zonder Grenzen hield bijna 20.000 raadplegingen in het moeder en kind centrum dat hetbeheert in de stad Bijapur. Het team diende meer dan 11.000 vaccinaties toe en behandelde ongeveer5.000 mensen voor malaria. In het ziekenhuis van het district screende het team op tbc en verrichttespoed obstetrische chirurgie. Artsen Zonder Grenzen ondersteunt ook geen gezondheidscentrumvan de gemeenschap in Konta met tbc counseling en gezondheidbevorderende activiteiten.Meer informatie over de projecten in India is terug te vinden op de website van Artsen ZonderGrenzen ( http://www.msf-azg.be/nl/land/india).

Een aantal maanden terug kreegik op een avond een telefoontje ofik zin had om mee te werken aanhet Ventouxproject voor sportersvoor AZG. Het doel van deze actiewas geld inzamelen voor hetvaccinatieproject tegen mazelen,en uiteraard ook de kale reus van deProvence op te lopen.Run For Life Ventoux 2013Ik was meteen verkocht en schreef me dan ook in. Op de startvergaderingmaakten we kennis met alle deelnemers van de groep. Het leek eenenthousiaste groep die er echt voor zou gaan. Met een artikel in de krant eneen aankondiging via mail en facebook startte ik mijn eigen sponsorzaak voordit goede doel. Een snoepverkoop bij vrienden, lopers en collega’s op het werkbracht ook een aardig bedrag op.De sponsorstortingen liepen vlot binnen en via de maandelijkse uitrekselskregen we de stand van zaken doorgespeeld. We hadden met de groep 13000euro vooropgesteld als doel. Op de Nationale wandeldag trotseerden we dekoude om ons project in de kijker te plaatsen.De voorbereidingenAls voorbereiding trokken we met enkele sporters naar de Zwalmmarathon.Er werden zelfs enkele trainingslopen georganiseerd om de band tussen dedeelnemers te versterken.Op 28 april liep ik de marathon van Madrid en ik gaf mezelf daarna maarenkele dagen rust. De Stroppenloop in Gentbrugge en de 10 mijl van Aalter(met 8 bruggen in de omloop) gaven me een gerust gevoel en de zekerheid datik klaar was voor de Ventoux.Vrijdagmorgen 16 mei vertrokken Hetty, Marc, Kurt en ikzelf naar ons verblijfin Condorcet. Na de lange rit doorheen het wisselende Franse landschapwerden we warm ontvangen in La Roseraie-Drôme door de andere sporters.Rond 17u was het team compleet en konden we na een korte briefing onzekamers innemen.Na de welkomsdrink werd de spaghetti aangebracht. Dit zou ons de nodigekoolhydraten en energie moeten geven om de kale reus te bedwingen. Op eendeftig uur onder de wol en klaar voor een goede nachtrust.De kale berg wachtOm 8u. werden we verwacht aan de ontbijttafel. Na een stevig ontbijt werdende laatste richtlijnen doorgegeven. Het zou een natte, koude en harde strijdworden met de Ventoux. De weergoden hadden het echt niet voor ons, maarwe zouden ons niet laten kennen!Met de wagens via de Col de la Madeleine richting Bédoin om daar rond10u.30 de 21 km aan te vatten. Ondertussen hadden de begeleiders dewagens naar Chalet Reynard gebracht. Deze kwamen terug met het nieuwsdat alles reeds stevig in de mist zat aan de chalet.Het was dus afwachten watdie puist voor ons nog meer in petto had. Na de groepsfoto aan het officielestartbord gingen we van start.De eerste 2 km liepen we in een lichte regen en in groep naar boven. Nico enHenk namen gezwind het kopwerk voor hun rekening en Leo en Gunter slotenveilig de rangen. Daartussenin hadden Ruth, Hetty, Lieve, Hilde, Chris, Marc,Geert, Frans, cameraman Kurt en ikzelf plaatsgenomen. Met zijn veertienenklommen we aan een rustig tempo de eerste kilometers. Na 3 kilometerkwamen we met een klein groepje voorop. Met Henk, Nico en Kurt liepen wehet bosrijke gedeelte van de klim in.Om de 2 kilometer brachten de 3 bevoorradingswagens ons de nodige drankjesen gelletjes aan. De regen werd alsmaar steviger en goed halfweg warenwe reeds doorweekt. Voor onze fotografe Kristel was het niet eenvoudigom mooie beelden te nemen. De vele aanmoedigingen onderweg van onzebegeleiders Ellen, Annie, Nicole, Anita, Kristel, gastvrouw Nannette en Bertstuwden ons verder de gemene berg op. Na 1 uur klimmen had ik 9,3km op deteller. Ik liep nu in mijn eentje verder.Allez CourageNa 13km was ik ook helemaal doornat en vroeg daarom aan Bert mijn drogeregenjas. Een snelle wissel om geen kou te vatten en verder richting ChaletReynard. Daar aangekomen was de mist reeds zo dik dat je enkel nog eenpaar meter voor je kon uitzien. Een enkele fietser die veilig de afdaling

probeerde te doen riep me “Allez Courage” toe. De volgwagens waren erniet en ik moest voor mezelf beslissen of het nog verantwoord was om doorte gaan, de richtlijnen in mijn achterhoofd houdend. Er was geen onweer duszette ik de tocht verder. De rugwind stuwde me op het eerste kale, maaronzichtbare gedeelte de helling op. Zichtbaarheid nul. De weinige wagens dienog afdaalden, trokken eens met hun lichten of claxonneerden eens. Ik dachtbij mezelf, wat ben ik aan het doen in zulk een hondenweer. De goede benenen natuurlijk het bereiken van ons doel gaf me kracht om verder te doen.Dikke erwtensoepOp 1 km van de top kwamen Bert en Nicole plots met de wagen naast me.Nog even en je bent er riepen ze. Ik bracht nog snel een groet aan het TomSimpson monument en zag dat de ijzige wind er teveel aan was om nog delaatste bocht te nemen. Het was niet meer verantwoord om verder te gaanin de dikke erwtensoep van mist. Geen meter kon je nog voor je uit zien. Webesloten zo snel mogelijk de terugtocht in de wagen aan te vatten.Aan kilometer 18 kwamen we het groepje van Nico, Henk en Kurt tegen. Ingezamelijk overleg besloten ze om daar ook te stoppen. De koude en regenhad reeds genoeg zijn tol geëist. Allen naar Chalet Reynard om zo snelmogelijk droge kledij aan te trekken en en warme koffie te nuttigen. Daarwaren ondertussen ook de andere lopers aangekomen. Enkel Gunter en Ruthliepen ook nog door tot aan het Simpson gedenkteken. Het was een sterkeprestatie van de ganse groep om in zulke barre weersomstandigheden telopen!Een unieke ervaringMet de groep daarna terug naar ons verblijf om te genieten van eenverkwikkende warme douche. ‘s Avond ontvingen alle deelnemers een mooiaandenken aan dit Ventoux Run For Life project. Op zondagochtend terughuiswaarts en nagenieten van een unieke ervaring. De kale natte puist van deProvence en de weergoden hebben ons niet klein gekregen.Het Run For Life project bracht tot op heden reeds meer dan 13.000 euro op,en is nog zeker niet afgesloten. Proficiat aan alle deelnemers en dank aan allebegeleiders, onze gastverblijven en zeker Chris en Annie, de bezielers van ditproject.Adelin De GrooteMeer dan bedankt William“Na zo ongeveer 25 jaar vrijwilligerswerk - vooral gelinkt aan joggen - zowel ophet werk (10 jaar) als bij de lokale joggingclub (18 jaar) als t.v.v. AZG (totaal 8jaar) vind ik dat de tijd rijp is om het werk door te geven. Mijn hart blijft natuurlijkbij de Artsen Zonder Grenzen en bij de Sporters, maar ik ben ervan overtuigd dat jullie ditheel goed zullen doen en ik blijf achter jullie projecten staan. Ik blijf ook lid van de Sporters en zalnog aan activiteiten deelnemen als het kan/past”Met deze woorden nam William Willems afscheid van zijn bestuursmandaat binnen Sporters voor AZGDe Sporters voor Artsen zonder Grenzen willen William van harte danken voor de jaren engagement,onvoorwaardelijke inzet en de bekroning met de schitterende organisatie en coördinatie van De Ronde-LeTour in september 2012.

Kan u ons helpen?20 km door Brussel 2014We zijn reeds aan het denken aan de 20km van Brussel van 18 mei 2014. Wil je meewerken aan devoorbereidingen achter de schermen? Bert Vande Velde ( bert.sportersazg@gmail.com)Website SportersWe zitten een beetje met de handen in het haar met onze website: we zoeken een vrijwilliger die zijnsteentje wil bijdragen in de raad van bestuur met als mandaat de website opnieuw leven in te blazen.Ben je bereid ons te helpen? Neem dan contact op met Ruth via Ruth.svazg@gmail.comLoopt u mee?Maand Dag EvenementAugustus 2 Loop Ternat Avondloop om 19u.www.katarinajogging.be16 Lindekensjogging jogging 19u.tvv mazelenproject Mont Ventouxhttp://tlindeken.be25 wandeldag GalmaardenSeptember 14 Natuurloop Kalken tvv mazelenproject Mont Ventouxwww.bloggen.be/montkurtkijk ook eens op facebookIedereen is tegenwoordig alom aanwezig. Dit komt door deenorme invloed van de sociale media. Wij bleven en blijven nietachter. Dus wij zijn duds te vinden op ondermeer Facebook.Word vriend van de Sporters en volg ons van nabij. Dit kan doorvolgende url in te tikken of de QR-code in te scannen.https://www.facebook.com/pages/Sporters-voor-Artsen-Zonder-Grenzen/191055174246507?fref=ts